THOUSANDS OF FREE BLOGGER TEMPLATES

Παρασκευή 18 Φεβρουαρίου 2011

Η Εμμανουέλα σε νέες περιπέτειες!!!


Καλά, δεν θα πιστέψετε που ήμουν εχθές το βράδυ!!!

Δηλαδή, μπορεί και να το πιστέψετε γιατί δεν με γνωρίζετε καλά. Δεν ξέρετε ότι αποκλείεται ποτέ εγώ να πήγαινα σε μεταλάδικο!!!
Μάλιστα! Ήμουν στο ΑΝ κλαμπ στα Εξάρχεια, στην καρδιά των Εξαρχείων και στην καρδιά του μέταλ. Όχι του heavy metal, αλλά του Doom, δηλαδή κάτι ακόμα πιο άγριο, με φωνές, μακριά μαλλιά πάνω-κάτω, μαυρίλα, death-ίλα, ελεεινή κάπνα και όλα τα σχετικά! Δεν μπορούσα να μην πάω γιατί με παρακάλεσε η κολλητή μου. Το αγόρι της που είναι μεταλάς με τα όλα του, έπαιζε εχτές εκεί live και ήθελε να πάει να τον ακούσει. Η ίδια παραδέχεται πως αυτή η μουσική είναι αφόρητη, ειδικά όταν την έχεις δυνατά μέσα στο αφτί σου, αλλά ο έρωτας της δίνει δύναμη και τα αντέχει όλα!! 


Εγώ πάλι, τι φταίω?? Που δεν πήγα σε μεταλάδικο στα νιάτα μου που τα'χα κι εγώ με μεταλά και πήγα τώρα με ξανθό μαλλί και μπεζ τσαντάκι!!! (καταπληκτικό το τσαντάκι? Από 40€ το πήρα 20€ στις εκπτώσεις του ΖΑRA!!)


Σκέφτηκα όμως ότι στη ζωή σου πρέπει να έχεις άποψη για μερικά πράγματα και να μην φοράς παρωπίδες! Πρέπει να είσαι ανοιχτός σε νέα ακούσματα για να μπορείς μετά να τα απορρίψεις με επιχειρήματα. Κι εγώ, τουλάχιστον στη μουσική, πάντα ήμουν ανοιχτή και στην πραγματικότητα καμία μουσική δεν απεχθάνομαι. Συνήθως δεν μου αρέσει αυτό που φέρνει μαζί της η κάθε μουσική. 

Δεν μου άρεσε, για παράδειγμα, που όλοι εκεί ήταν μες στη μαυρίλα, που δεν μπορούσες να αναπνεύσεις από την κάπνα, που αν πας με άσπρα ρούχα και ροζ κραγιόν θα σε κοιτάνε με μισό μάτι. Θα ήθελα να μην σταμπάρονται οι άνθρωποι από τη μουσική που ακούνε. Αντίστοιχα, δεν μου αρέσει να βλέπω χρυσές καδένες και μακρύ νυχάκι στους άντρες που ακούνε Τερλέγκα! Θα ήθελα να μπορώ να απομονώνω τη μουσική σαν άκουσμα και μην είμαι υποχρεωμένη να ακολουθήσω όλο το πακετάκι!!
Γιατί αν με δει εμένα κάποιος, με το στυλ που έχω, δεν θα φανταστεί ότι μπορεί να ακούω μέταλ. Γιατί ρε φίλε? Πρέπει να είμαι σαν τη Μ. Παρασκευή για να σε πείσω?! 
Κορίτσια σαν τα κρύα τα νερά ήταν χαμένα μέσα σε άκομψα μαύρα ρούχα, βαμμένα ελεεινά με φτηνιάρικες μαύρες σκιές, με κόκκινα μάτια, δέρμα αφυδατωμένο από την κάπνα και  χοντροκομμένες αρβύλες! Ε, όχι! Δεν το δέχομαι! Πάνω απ' όλα πρέπει να φροντίζουμε τον εαυτό μας και να μην γινόμαστε έρμαια των προτύπων που επιβάλλουν τα διάφορα ακούσματα!

Παρόλα αυτά, για να μπω στο κλίμα, έβαψα κι εγώ μαύρο το νύχι, φόρεσα τις γαλότσες μου και το δερμάτινο και πήρα τη μηχανή μου για ένα φωτογραφικό ρεπορτάζ σε αυτό το φημισμένο μέταλ κλαμπ!.


Δαχτυλίδι H&M μόνο 4 €!!! 

Το συγκρότημα που έχει το αγόρι της Μ. λέγεται KORSIKOV, αν δεν κάνω λάθος και αποτελείται από πολύ καλούς φίλους που πραγματικά λατρεύουν αυτό το είδος και δίνουν την ψυχή τους!



Καλά εγώ είχα πολύ πλάκα!! Φοβόμουν και τη σκιά μου από την ώρα που βγήκα στην πλατεία Εξαρχείων. Νομίζω έχω πάει άλλη μια φορά εκεί παλιότερα. Δεν είχε τύχει... Με τρομάζει το σκηνικό. Φαντάζομαι με το φως της ημέρας θα είναι αλλιώς. Απλώς δεν είναι κάτι που έχω συνηθίσει. Δεν λέω σε καμία περίπτωση ότι τα παιδιά εκεί είναι επικίνδυνα, απλώς όλη η ατμόσφαιρα δεν είναι για μένα! Ο Γιώργος (έρωτας της κολλητής) με διαβεβαίωσε ότι εκεί δεν πρόκειται να με πειράξει κανείς. Σκέψου όμως ότι οι γυναίκες με φόβιζαν πιο πολύ από τους άντρες. Ήταν λίγο στραβωμένες! "Φωτογραφίες κάνει να βγάζω ή θα τσαντιστεί κανείς και θα με πλακώσει?", του λέω!!!!



Για όσους ενδιαφέρονται, ο τραγουδιστής - το καμάρι μας - έχει ιδρύσει μια εταιρεία διοργάνωσης συναυλιών τέτοιου είδους με συγκροτήματα από το εξωτερικό. Εδώ και εδώ μπορείτε να βρείτε λεπτομέρειες, όσοι είστε φαν του είδους. Τον Απρίλιο θα φέρουν τους ACID KING και λέγεται ότι θα γίνει χαμός!!!

Καθίσαμε γύρω στις 2 ώρες, δεν άντεχες και παραπάνω εξάλλου. Είδαμε απλώς τα παιδιά και φύγαμε για να προλάβουμε και το μετρό. Η πλάκα ήταν που ενώ τον άκουγα να τραγουδάει με εκείνη την άγρια φωνή που είναι λες και βρίζεις κάποιον με όλα σου τα νεύρα, γυρνάω στην Μ. και τη ρωτάω " για σένα το έγραψε αυτό το ρομαντικό κομμάτι?"  χοχο!!
Ακολούθησαν καμιά δεκαριά συγκροτήματα ακόμα στους ίδιους ρυθμούς! Εμ τί πες, θα το γύριζαν σε σάμπα??!!!!


Περπατήσαμε από τα Εξάρχεια ως την Ομόνοια για να πάρουμε το μετρό! Παιδιά, έχω χρόνια να τρομάξω έτσι! Λυπάμαι που το λέω και ντρέπομαι δηλαδή που τρομάζω μέσα στην ίδια μου την πόλη. Είμαι γενικά φοβιτσιάρα εγώ, οπότε δεν είμαι κριτήριο. Απλώς να ξέρετε ότι όταν τελικά μπήκα στο μετρό, έκανα το σταυρό μου και πήρα μια βαθειά ανάσα! Όταν δε βγήκα στον Αγ. Δημήτριο ένιωσα την ατμόσφαιρα πεντακάθαρη! Άλλος κόσμος εκεί στην Ομόνοια. Άλλες φάτσες, άλλοι ρυθμοί! Ίσως φταίει το γεγονός ότι έχω ακούσει διάφορα και επηρεάζομαι, ίσως τελικά να μην υπάρχει κίνδυνος. Από την άλλη, τα γεγονότα μιλούν από μόνα τους. Οι επιθέσεις τη νύχτα σε αυτές τις περιοχές είναι άπειρες και σίγουρα θα προτιμήσουν 2 κοριτσάκια να επιτεθούν, δηλαδή εμάς! Ήμασταν ό,τι έπρεπε!!!

Θα ήθελα τόσο πολύ να μπορώ να περπατάω στην πόλη μου χωρίς να φοβάμαι, αλλά δεν νομίζω να αποβάλλω ποτέ αυτό το αίσθημα. Δεν φοβάμαι μόνο τους ξένους. Όλους τους φοβάμαι, ακόμα και τους αστυνομικούς! Για κανέναν δεν είμαι σίγουρη! Το μόνο σίγουρο είναι ότι δεν θα ξαναπερπατήσω σύντομα τέτοια ώρα σε εκείνους τους δρόμους!

Με το βουητό που είχα στα αφτιά, ήταν λίγο δύσκολο να με πάρει ο ύπνος, αλλά τα κατάφερα και σήμερα νιώθω και πάλι ο εαυτός μου! Πήγα, είδα, έχω άποψη και νιώθω πιο ολοκληρωμένη!! Αν μου άρεσε τελικά? Κοίτα, δεν θα ξαναπήγαινα αλλά δεν έπαθα και τίποτα. Χτυπήθηκα λίγο κι εγώ και αφέθηκα!

Ως κατακλείδα, θα σας έλεγα να μην φοβάστε κανένα είδος και κανένα στυλ. Μπορεί να εκπλαγείτε από το πόσο όμορφα θα περάσετε ακούγοντας κάτι διαφορετικό! Βέβαια, τα λέω και στον δικό μου, αλλά αρνείται να με συνοδέψει στα λάτιν! Βγάζει καντίλες!!!