THOUSANDS OF FREE BLOGGER TEMPLATES

Παρασκευή 9 Ιουλίου 2010

Γκαντέμικο νησί με 5 γράμματα....

Έχω πει ότι μου αρέσει το blogging, γιατί όταν γράφω στα δικά μου blogs μπορώ να είμαι αυθόρμητη και ειλικρινής! Ε, πείτε ότι δεν το πα! Θα αναγκαστώ να μην είμαι και τόσο αυθόρμητη, θα κρατήσω κάποια στοιχεία κρυφά γιατί τελικά σ' αυτόν τον κόσμο δεν μπορείς να είσαι και τόσο ευθύς! Πρέπει να σκέφτεσαι και τις συνέπειες! 
Σήμερα, λοιπόν, θα σας πω τους λόγους που έχω μισήσει ένα νησί, που το θεωρώ γκαντέμικο και γρουσούζικο. Αλλά δεν θα σας πω ποιο νησί είναι αυτό! Για ευνόητους λόγους κι ελπίζω να γίνομαι κατανοητή! Όλη η ιστορία όμως θα είναι πέρα για πέρα αληθινή καθώς και τα συναισθήματά μου για το μέρος αυτό! Ο λόγος που θα σας τα πω είναι για να σας κάνω να γελάσετε με τα γελοία παθήματά μου και η αφορμή είναι μία φίλη blogger, η οποία κατάγεται από αυτό το νησί και δεν μπόρεσα να της κρύψω τα αισθήματά μου! Με προκάλεσε, λοιπόν, να πω δημόσια τους λόγους που αντιπαθώ τόσο πολύ αυτό το μέρος! Όσοι δικοί μου άνθρωποι με διαβάζουν, ξέρουν ποιο είναι.
Βέβαια, μπορεί όλα αυτά που θα σας πω να μην σας καλύψουν ως προς τον λόγο που αντιπαθώ το συγκεκριμένο νησί, αλλά δεν πρόκειται να προσπαθήσω να σας πείσω. Σημασία έχει ότι για πρώτη φορά στη ζωή μου ένιωσα ότι υπάρχει ένα μέρος που δεν με θέλει. Αισθάνθηκα ξένη από τη στιγμή που βρέθηκα στο λιμάνι. Δεν με γοήτευσε καθόλου και συνεχώς εξέπεμπε μία αύρα αρνητική! Βέβαια, οι κολλητές μου πάνε εκεί χρόνια και έχουν προσπαθήσει να με πείσουν πως δεν φταίει το μέρος αλλά το στραβό μου το κεφάλι. Μάταια όμως...

Βρέθηκα για πρώτη φορά εκεί πριν 4 χρόνια. Πήγα να συναντήσω τις 3 κολλητές που δούλευαν εκεί για σεζόν. Οπότε καταλαβαίνετε ότι είχα τρελή όρεξη, γιατί μου είχαν λείψει τα κορίτσια, γιατί δεν είχα γκόμενο και οι κοριτσίστικες διακοπές ήταν ό,τι καλύτερο και γιατί θα πήγαινα σε ένα καινούργιο μέρος. 
Όπως προείπα, από την ώρα που αποβιβάστηκα κατάλαβα ότι αυτό το μέρος δεν είναι για μένα! Με μία πρώτη βόλτα που έκανα στο λιμάνι, στην περατζάδα, δεν ενθουσιάστηκα καθόλου! Δεν το λες και γραφικό ούτε τα μαγαζιά μέσα στη χώρα είναι όμορφα. Ο κόσμος μαυριδερός και αγενής. 
Θα με φιλοξενούσε η μία από τις φίλες σε ένα δωμάτιο 2χ2.... το παλέψαμε κι αυτό! 
Αυτό που δεν είχα προβλέψει είναι ότι τα βράδια θα ήμουν σχεδόν μόνη, τριγυρνώντας από το ένα μαγαζί που δούλευε η μία στο άλλο μαγαζί που δούλευε η άλλη! Αλλά, εντάξει, γνώρισα και κάτι παρέες που είχαν εκεί τα κορίτσια και βγήκαν τα βράδια! 
Από παραλίες δεν ενθουσιάστηκα, μεγάλες και απρόσωπες, χωρίς μια ταυτότητα! Για να κινηθείς στο νησί, έπρεπε να έχεις αμάξι ή να πάρεις λεωφορείο, γιατί οι αποστάσεις ήταν μακρινές! Είχα ακούσει ότι υπάρχουν πιο μακρινά χωριά που είναι σούπερ, αλλά φυσικά δεν είχαμε τη δυνατότητα να πάμε, γιατί δεν είχαμε δικό μας αμάξι και γιατί ξυπνούσαμε μεσημέρι! 
Σε ό,τι μαγαζί πήγα το βράδυ έπαιζε απαίσια σκυλίσια μουσική και ο κόσμος γ' κατηγορίας! Το φαγητό δεν με ευχαρίστησε πουθενά, εκτός από μία κεντρική κρεπερί! Γενικά, οι μέρες κυλούσαν απλώς υποφερτά! Έλεγα ότι -έτσι κι αλλιώς- στην Αθήνα Αυγουστιάτικα θα ήταν χειρότερα!
Να προσθέσω σε αυτό το σημείο, ότι μερικές από τις φίλες μου έχουν πάθει διάφορα εκεί, στα μαγαζιά που δούλευαν και από διάφορους κατοίκους, αλλά δεν θα μιλήσω για τα δικά τους παθήματα, θα αρκεστώ στα δικά μου!

Χλωμές, λοιπόν, οι διακοπές μου εκείνη τη χρονιά και όχι όπως τις περίμενα! Έφτασε η μέρα του γυρισμού. Ταξίδευα μόνη μου, γιατί την επόμενη μέρα δούλευα και γιατί οι φίλες έπρεπε να μείνουν κι άλλο! Έφευγα 8 το πρωί και αποφασίσαμε να μην κοιμηθούμε όλη νύχτα, να νυχτοπερπατήσουμε για να ευχαριστηθούμε (όσο μπορούσαμε) το τελευταίο μου βράδυ! Οπότε, περιμέναμε σε ένα μικρό καφενείο (εγώ και η μία κολλητή) να έρθει το καράβι μου και να με ξεπροβοδίσει! Κουνουπίδια και οι δυο μας, δεν βλέπαμε μπροστά μας από τη νύστα.
'Ηρθαν 2 καράβια και ο κόσμος στήθηκε στις ουρές για να επιβιβαστεί. Και τα 2 ήταν της ίδιας γνωστής εταιρείας, αλλά το 1 πήγαινε Πειραιά και το 2 Ραφήνα. Είπα στη φίλη μου να πάει να ξεκουραστεί και ότι θα περιμένω μόνη μου στην ουρά, δεν υπήρχε λόγος να μείνει άλλο. Έφυγε.
Κάθισα στην ουρά και περιμέναμε να ανοίξει η πόρτα για να μπούμε στο καράβι μας! Μεγάλος χαμός από κόσμο, τα πλοία ήταν τίγκα!
Κι εκεί που περίμενα στην ουρά μου βλέπω το καράβι 2 να σηκώνει την πόρτα του και να αρχίζει να απομακρύνεται. Κι εκεί που το βλέπω να απομακρύνεται κοιτάζω το εισιτήριο μου και έλεγε τον αριθμό 2!!!!! Δηλαδή, περίμενα σε λάθος ουρά τόση ώρα και αυτό διότι δεν είχα δει το εισιτήριο αν λέει 1 ή 2. Και το 2 έφευγε 5 λεπτά νωρίτερα!!! 
Σε κλάσματα δευτερολέπτου πετάγομαι και αρχίζω να τρέχω προς τον κύριο του λιμενικού.
''Συγνώμη, νομίζω ότι μόλις έχασα το καράβι μου!!'', είχα ακόμη μία ελπίδα ότι κάνουν πουλάκια τα μάτια μου και ότι δεν είχα χάσει τίποτα!
''Μα, που κοιτάς τόση ώρα κοπέλα μου, δεν βλέπεις ότι φεύγει? Καλά να τα κάνουν οι τουρίστες, αλλά όχι κι εσείς!'', μ' έκραζε εκεί κάνα 5λεπτο!!
'' Σας παρακαλώ, πρέπει οπωσδήποτε να φύγω και δεν έχει θέσεις για το βραδινό καράβι, κάτι πρέπει να κάνετε''
''Ελάτε να δούμε αν μπορεί να σας πάρει το άλλο, αλλά πάει Ραφήνα''
''Δεν με πειράζει, ας πάει. Αρκεί να φτάσω Αθήνα''
Εν τω μεταξύ, έπαιρνα τηλέφωνο την κολλητή, αλλά πουθενά. Πήγα στον κύριο που έκανε τις επιβιβάσεις στο καράβι 1 και τον παρακάλεσα, σχεδόν του φιλούσα τα πόδια για να με πάρει και στο τέλος μου λέει:
'' Εντάξει, αλλά το εισιτήριό σου πρέπει να το αλλάξουμε, γιατί πρόκειται για διαφορετικά καράβια. Και έχει μία διαφορά στην τιμή'', όπως σας τα λέω, κατά λέξη, ακόμα τα θυμάμαι.
''Δεν με πειράζει, σιγά το πράγμα''
''Εντάξει, ακολούθησέ με.''
Ε, σκέφτηκα ότι θα έχανα κάποια χρήματα γιατί το εισιτήριο για Ραφήνα ήταν πιο φτηνό και σε οικονομική θέση, αλλά αυτό θα σκεφτόμουν τώρα?!. Σημειώστε εδώ ότι  όλα κι όλα είχα 20 ευρώ μέσα στο πορτοφόλι μου. Τα είχα φάει όλα στις διακοπές και είχα κρατήσει αυτά μόνο για να πάρω ένα ταξί από τον Πειραιά. Αλλά δεν θα μου χρειαζόντουσαν τελικά, γιατί από Ραφήνα θα φώναζα κάποιον να με πάρει. Οπότε, μια χαρά μέχρι εδώ. Είπαν ότι θα με φωνάξουν από το λογιστήριο. 
Φυσικά, δεν υπήρχε θέση ούτε για δείγμα μέσα και κάθισα στο πάτωμα. Πήρα τηλέφωνο έναν φίλο μου και τον παρακάλεσα να έρθει να με πάρει από τη Ραφήνα, γιατί ''το και το''. Το κανόνισα κι αυτό. Ακούω το όνομά μου από το μεγάφωνο και πάω στο λογιστήριο, όπου ήταν εκεί και μία μαμά με το παιδάκι της και αυτή είχε πάθει χειρότερο κακό, γιατί ο άντρας της με το ένα παιδάκι είχαν μπει στο καράβι 2 και αυτοί στο καράβι 1. Δηλαδή αλλού θα έφτανε ο ένας, αλλού ο άλλος με το γκαντεμόνησο που μπλέξαμε! 
''Μα καλά κοπέλα μου, που το χες το μυαλό σου και δεν είδες το πλοίο σου που έφευγε, εμείς φωνάζαμε να επιβιβαστείτε'', συνέχισε το κράξιμο ο λογιστής.
''Τέλος πάντων, θα ακυρώσουμε το εισιτήριο που έχεις ήδη'', το οποίο ήταν και διακεκριμένη θέση, το πιο ακριβό, γιατί δεν είχα βρει οικονομική.
''...και θα βγάλουμε ένα καινούργιο. 40 ευρώ.''
''Τι 40 ευρώ? Ο κος στην πόρτα μου είπε ότι απλώς θα ακυρώσουμε το εισιτήριο που ήδη έχω και θα βγάλω καινούργιο και μάλιστα μου είπε ότι θα έχει διαφορά και του είπα ότι δεν με πειράζει. Φωνάξτε τον κύριο σας παρακαλώ.''
''Με κοροϊδεύεις κοπέλα μου?? Σίγουρα θα σου είπε ότι πρέπει να βγάλεις καινούργιο και ότι χάνεται το παλιό, δεν ισχύει''
''Κύριε, δεν κοροϊδεύω κανέναν, αν μου έλεγε ότι πρέπει να βγάλω άλλο θα του έλέγα ότι δεν έχω λεφτά, αλλά μου είπε απλώς ότι θα μου βγάλουν καινούργιο εισιτήριο. Και νόμιζα ότι εννοεί ότι απλώς το καινούργιο εισιτήριο θα είναι πιο φτηνό και θα χάσω τη διαφορά που έχει το πρώτο που είχα βγάλει.'' Καταλάβατε τι είχα καταλάβει? Ότι απλώς θα μου αλλάξουν εισιτήρια, αλλά δεν θα χρειαστεί να πληρώσω τίποτα, απλώς ότι θα άλλαζαν τα χαρτάκια, ώστε να λέει καράβι 1!! Όχι ότι οι εκμεταλλευτές θα μου ακύρωναν τα 60 ευρώ που είχα δώσει για εισιτήριο και θα ήθελαν και άλλα 40 από πάνω!! Έλεος!!!
''Εγώ δεν σου είπα τίποτα για διαφορά, εγώ σου είπα ότι θα ακυρωθεί το εισιτήριο''
''Μας κορόϊδεψες κοπέλα μου!'', είχαν πέσει όλοι να με φάνε. Βάζω τα κλάμματα, πρέπει να είχα ξεσπάσει σε λιγμούς, από τα νεύρα, την κούραση, την απόγνωση.
''Σας φαίνομαι για άτομο που θα κορόϊδευε για να μπει τσάμπα? Απλώς έφαγα τα λεφτά μου στις διακοπές και έχω μόνο 20 ευρώ και ο κύριος δεν είχε πει ότι θα χρειαστώ λεφτά Σας παρακαλώ, αν θέλετε βγάλτε μου το εισιτήριο και όταν φτάσουμε στο λιμάνι θα σας δώσει τα υπόλοιπα 20 ευρώ ο φίλος μου που θα έρθει να με πάρει.''
''Δεν ακούω τίποτα, θα κατέβεις στην πρώτη στάση, έληξε!''
Όντως, δεν άκουγε κουβέντα ο πολλά βαρύς. Είχα γίνει ρεζίλι, μου φαίρονταν λες και ήμουν επαγγελματίας λαθρεπιβάτης και δεν είχα κανέναν να με βοηθήσει! Πώς θα κατέβαινα  σε ένα άσχετο νησί  και πώς θα έφευγα πάλι από εκεί?! Πήρα τηλέφωνο την μητέρα μου, της έδωσα να μιλήσει με το λογιστή, τίποτα εκείνος, ανένδωτος!!
Είχα λουφάξει σε μία γωνίτσα και περίμενα την πρώτη στάση να κατέβω. Ώσπου με φωνάζουν πάλι από το μεγάφωνο. 
''Κοίτα, αν και δεν σε πιστεύω απόλυτα και ήταν απαράδεκτο αυτό που έκανες, θα φροντίσω να σου βγάλω ένα παιδικό, μειωμένο εισιτήριο, που κάνει μόνο 20 ευρώ, οπότε δωσ'τα μου να τελειώνουμε''
Από τη μία χάρηκα και τον χιλιοευχαρίστησα, από την άλλη ήμουν τόσο νευριασμένη που δεν μπορούσε από την αρχή να με πιστέψει κανένας, ώστε να μου βγάλει αυτό το ριμάδι το παιδικό εισιτήριο να τελειώνουμε!
Με περίμενε ο φίλος μου στη Ραφήνα και σιγά-σιγά, το μαρτύριο τελείωνε.
Φυσικά, πείτε με ηλίθια, όλο αυτό το απέδωσα στο γκαντεμόνησο!!
Λίγες μέρες αργότερα μου εξιστορούσε η μαμά μου ότι πριν από ένα μήνα που είχε πάει κι εκείνη στο ίδιο νησί, πέρασε χάλια και δεν ήθελε να μου το πει. Το δωμάτιο ήταν βρώμικο και απεριποίητο και έψαχναν τελευταία στιγμή να αλλάξουν και είχαν κλειδωθεί έξω από το αμάξι 2 φορές!!!! (ξέρετε, κλείνεις την πόρτα του αμαξιού και αφήνεις τα κλειδιά μέσα, είναι πολύ εύκολο, αλλά δεν είχε ξανασυμβεί στην Αθήνα!!!!)

Τον επόμενο χρόνο, το Πάσχα, οι φίλοι μου πάλι σχεδίαζαν 4ήμερο στο ίδιο νησί. Προσπαθούσαν για μέρες να με πείσουν να πάω, αλλά εγώ φοβόμουνα! Μη γελάτε, φοβόμουνα! Αλήθεια!! Δεν ήξερα τι άλλο θα μου συμβεί! Με τα πολλά, με έπεισαν και πήγα μόνο και μόνο για την παρέα! 
Ε, πέρασα ακόμα χειρότερα! Το βράδυ της Ανάστασης, σε μία εκκλησία απίιιιιστευτα γεμάτη, που δεν μπορούσες να αναπνεύσεις και αργότερα σε ένα από τα χειρότερα μπαρ, γεμάτα από απαράδεκτο κόσμο! Μόνο ανήμερα το Πάσχα πέρασα ωραία! Μας έκανε το τραπέζι ο θείος μιας φίλης και ομολογώ ότι διασκέδασα!
Ένα ακόμα κακό που με βρήκε εκεί είναι ότι είχαμε στην παρέα ένα ζευγάρι που μας έσπασε τα νεύρα!! Η κοπέλα εντελώς βλαμμένη, όλο παραξενιές, συνέχεια είχε πονοκέφαλο και τσακωνόντουσαν (μετά από λίγες μέρες χώρισαν!). Φυσικά, λίγο πριν επιβιβαστούμε για το ταξίδι του λυτρωτικού γυρισμού, διαπίστωσα ότι έχω ξεχάσει το laptop στο δωμάτιο και ευτυχώς μπόρεσε να πεταχτεί μία κοπέλα με το μηχανάκι και να μου το φέρει! Αλλιώς, θα το έκλαιγα το κακόμοιρο και για όλα θα έφταιγε το γκαντεμόνησο, μην τα ξαναλέμε!!

Δηλαδή, το όλο feeling που είχα συνέχεια εκεί, είναι ότι είμαι σαν χαμένη, ματιασμένη, σαν κάποιος να μην θέλει να περάσω καλά.

Δεν θέλω να ξαναπάω εκεί και πλέον το εννοώ! Δεν υπάρχει λόγος να χαλάω τις διακοπές μου! Και δεν θέλω ούτε να προκαταβάλω αρνητικά κάποιον ούτε να στενοχωρήσω κάποιον άλλο, βρίζοντας τον τόπο καταγωγής του! Γι' αυτό και δεν αποκαλύπτω το μέρος! Αλλά ακόμα και αν αποκαλυφθεί, αυτή είναι η γνώμη μου μόνο και εγώ είμαι απλώς ένας άνθρωπος.. Μην το πάρετε όλο αυτό τοις μετρητοίς!

Αλήθεια, σε εσάς έχει τύχει ποτέ να μην περάσετε καλά σε ένα μέρος ή να θεωρείτε γρουσούζικο ένα μέρος? Πολύ θα ήθελα να διαβάσω τις δικές σας εμπειρίες!!!!

                                    
**καμία σχέση φυσικά η φωτογραφία με το μέρος που πήγα!!