THOUSANDS OF FREE BLOGGER TEMPLATES

Τετάρτη 7 Ιουλίου 2010

Τα φαινόμενα δεν με απατούν...



Δηλαδή είναι μερικά (φαινόμενα) που θέλουν συνέχεια να πηγαίνουν μαζί μου (sic). Και δεν πρόκειται για τίποτα ανεξήγητα που εμφανίζονται μια στο τόσο, αλλά από τα άλλα, τα χειρότερα, που βρίσκονται συνέχεια μπροστά μου και δεν λένε να με απατήσουν με τίποτα! 




Το φαινόμενο της κλαρωτής ρόμπας: Κάθε πρωί εδώ και ένα μήνα, μέσα στο λεωφορείο το οποίο παίρνω για τη δουλειά, συναντάω ένα μπουλούκι από 70άρες που πάνε να κάνουν το μπάνιο τους. Όλες ίδιες: ρόμπα πολύχρωμη, πάνινη τσάντα, ψάθινο καπέλο και παντόφλα πλαστική (ενίοτε και με σωσίβιο για το κεφάλι, ναι-ναι καλά διαβάσατε!).  Και φυσικά, δεν τους νοιάζει αν είναι ώρα αιχμής και πρέπει να αφήνουν θέσεις για τους ταλαίπωρους που πάνε με τον καύσωνα στη δουλειά τους! Και αν τους πεις τίποτα, έχουν έτοιμη τη δικαιολογία ότι αν δεν ξεκινήσουν στις 8 το πρωί, θα κατέβει ο ήλιος και δεν θα απολαύσουν το μπάνιο! Ενώ ο ήλιος, όλοι ξέρουμε, ότι από τις 8 ήδη έχει αρχίσει να καίει. Δεν έχουν καταλάβει ότι η καλύτερη ώρα για το μπάνιο τους είναι μετά τις 7 το απόγευμα! Μιλάμε για ένα λεωφορείο, το οποίο εξυπηρετεί πολλές περιοχές και είναι μονό, δηλαδή με πολύ λίγα καθίσματα. Πιάνουν τη θεσάρα τους από τη μία άκρη της Αθήνας και μέχρι τη Γλυφάδα εμένα ήδη  με έχουν πονέσει τα πόδια μου από την ορθοστασία και ήδη τα νεύρα μου έχουν αρχίσει να τα παίζουν! Το θέμα είναι ότι επειδή συνηθίζουν να παίρνουν το πρωινό τους μπάνιο στο βούρκο της Γλυφάδας, φροντίζουν να μένουν βρωμερές μέχρι να φτάσουν εκεί, ώστε να ευχαριστηθούν περισσότερο τη βουτιά! Και να πω ότι πήγαιναν να πάρουν το κτελ για Σούνιο, να τις παραδεχτώ και να συμφωνήσω στο ότι πρέπει να ξεκινήσουν νωρίς, αλλά όλος αυτός ο χαμός για να φτάσουν μέχρι την αισχρή παραλία Γλυφάδας?!!!! Το δηλώνω δημόσια και τα γραπτά μένουν: Αν μου'ρθει στα 70 να κάνω τα ίδια, σας παρακαλώ, κλείστε με σε γηροκομείο!!!


Το φαινόμενο της υπερπωλήτριας: Είναι η πωλήτρια που έχει καταφέρει να αγοράσει οτιδήποτε πουλάει στο εκάστοτε μαγαζί. Πήγα προχτές να αλλάξω ένα ζευγάρι παπούτσια που μου έκαναν δώρο και αναγκάστηκα να μείνω αρκετή ώρα στο μαγαζί, γιατί δεν έβρισκα κάτι να διαλέξω. Ε, ό,τι δοκίμαζα, η πωλήτρια το είχε αγοράσει και φυσικά είχε μείνει ευχαριστημένη! Ούτε σαρανταποδαρούσα να ήτανε τόσα παπούτσια πια!!!




Το φαινόμενο της χαμένης γυναικείας ταυτότητας: Οκ, το ομολογώ, είναι 2 χρόνια τώρα που ασχολούμαι πολύ με τη μαγειρική και τη βρίσκω με αυτό. Σε σημείο που μόλις μπαίνω σπίτι, δεν θέλω να καθίσω να ξεκουραστώ, αλλά να αρχίσω το ζύμωμα! Είναι και ένας τρόπος εκτόνωσης. Και μου αρέσει να μαγειρεύω για τους δικούς μου ανθρώπους. Ίσως είναι και το άλλοθί μου για να αποφύγω τις υπόλοιπες δουλειές του σπιτιού (μαγείρευα όλη μέρα, που να προλάβω να πλύνω τις κουρτίνες?!!).. Αλλά, νομίζω ότι έχω δώσει στους γύρω μου να καταλάβουν ότι απολαμβάνω πιο πολύ το μαγείρεμα από το να ασχολούμαι με τον εαυτό μου, με το ντύσιμο, με όλα αυτά τα γυναικεία τέλος πάντων. Αυτό που εννοώ είναι ότι από τον φίλο μου μέχρι τις φίλες μου, εδώ και 1 χρόνο λαμβάνω μόνο δώρα για την κουζίνα! Την πρώτη φορά (πέρυσι στα γενέθλιά μου) έπαθα ένα μικρό σοκ, αλλά το συνήθισα. Μου πήρε ο φίλος μου για δώρο γενεθλίων μία ψηστιέρα! Δε λέω, χρήσιμη είναι και έχουμε λυσσάξει να τη χρησιμοποιούμε. Άσε που είναι και τοστιέρα και τα κάνει απίθανα τα τοστ. Αλλά μετά ακολούθησε και μια απλώστρα και μία σιδερώστρα και κάτι ριχτάρια για τον καναπέ και διάφορα άλλα οικιακά που με προβλημάτισαν! Και μη νομίζετε ότι το κάνει γιατί θέλει να με τυλίξει.. Όοοοχι, δεν είναι και πολύ του γάμου. Εγώ πάντως του είπα : μην παίρνεις πολλά οικιακά γιατί στο γάμο μας θα μας φέρουν κι άλλα και θα τα έχουμε όλα διπλά και δεν θα ξέρουμε τι να τα κάνουμε!! Αυτός ξεκαρδίστηκε στα γέλια και μου έδωσε ένα φιλί... Καλέεεε, το εννοώ, δεν κάνω πλάκα!!! 
Οκ, παραδέχομαι ότι είχα αρκετές ελλείψεις στο εργένικο σπίτι μου, γιατί έμενε η γιαγιά μου από κάτω και είχα βολευτεί. Έμπαινα, έπαιρνα ό,τι ήθελα και δεν ήθελα να χαλάω τα λεφτά μου σε οικιακά, αλλά σε μπιζού και λούσα! Και να τώρα που τα λούστηκα!!
Το συγκεκριμένο φαινόμενο δεν θα ήταν και τόσο μεγάλο, αν δεν είχε επεκταθεί και στις φίλες μου! Κάτι πάθανε κι αυτές και μου κάνουν δώρα ποδιές για την κουζίνα, βιβλία μαγειρικής και μιξεράκια!! 
Hellooooo κορίτσια, είμαι γυναίκα, you know?!!!!

To φαινόμενο των μελαγχολικών γενεθλίων: Αυτό το φαινόμενο, ομολογώ, με βρήκε για πρώτη φορά, αλλά απ ό,τι φαίνεται με αγάπησε και θα μου΄ρχεται κάθε χρόνο! Ξέρετε, είναι αυτή η μελαγχολία (έως κατάθλιψη)  που σε πιάνει ανήμερα των γενεθλίων σου και είσαι όλη μέρα με ένα χαζό ύφος και τη μόνιμη απορία σφηνωμένη στο μυαλό: είμαι ευχαριστημένη από τούτη τη μάταιη ζωή? Ε, μετά έρχονται και τα δώρα που ανέφερα πιο πάνω και χειροτερεύει η κατάσταση!! 
Είμαι 25 Ιουλίων...!!!!





Το φαινόμενο των Αυγουστιάτικων διακοπών:  Αυτό είναι και καλό και κακό! Κακό γιατί πρέπει να περιμένεις όοολο το καλοκαίρι στην Αθήνα, να ξεροψηθείς και να ταλαιπωρηθείς περιμένοντας τις λυτρωτικές ημέρες του Αυγούστου! Τα τελευταία χρόνια κάνω διακοπές μόνο τον Αύγουστο, με εξαίρεση κάποια διήμερα (ελάχιστα) που μπορεί να φύγω από την Αθήνα. Όλοι ξέρουμε ότι αυτό παθαίνει ο περισσότερος κόσμος και γι αυτό είναι τίγκα όλα τα νησιά εκείνη την περίοδο! Πολλές φορές (ανάλογα το μέρος) δεν τις χαίρεσαι πραγματικά τις διακοπές σου, όταν οι τιμές είναι στα ύψη λόγω ζήτησης, όταν δεν βρίσκεις μια άδεια ξαπλώστρα αν πας λίγο αργότερα για μπάνιο, όταν είναι όλα τόσο στημένα επειδή είναι Αύγουστος! Από την άλλη, το καλό είναι ότι, τουλάχιστον εγώ, έχω συγκεκριμένες ημερομηνίες άδειας τις οποίες μαθαίνω εγκαίρως, οπότε φροντίζω τα εισιτήρια και το ξενοδοχείο νωρίς και κανονίζω γενικά το πρόγραμμά μου. Ένα ακόμη θετικό είναι η γιορτή της Παναγίας, κατά την οποία τα νησιά γίνονται ακόμα πιο όμορφα με τα πανηγύρια τους και τους στολισμούς τους! Ε, έπειτα σκέφτομαι ότι καλύτερα να λείπω τον Αύγουστο που έχει ερημιά, γιατί οι κλοπές θερίζουν, άσε που κλείνει και το αγαπημένο μου κομμωτήριο...



Το φαινόμενο blogging: Αυτό το φαινόμενο δεν θέλω να με απατήσει ποτέ, γιατί έχει αλλάξει προς το καλύτερο την καθημερινότητά μου! Την ώρα που γράφω στα blogs μου, περνάω ωραία! Ξέρω ότι εδώ μπορώ να είμαι αυθόρμητη, ειλικρινής. Εξίσου όμορφα περνάω και όταν επισκέπτομαι άλλα blogs! Είμαστε μια ωραία ατμόρφαιρα, είμαστε!!!

Είναι η πρώτη επίσημη ανάρτηση στο Spinning Around και το κεφάλι μου γυρίζει ευχάριστα!! 

Πολλά σβουρηχτά φιλιά σε όλους!!