THOUSANDS OF FREE BLOGGER TEMPLATES

Δευτέρα 27 Σεπτεμβρίου 2010

Ωραία που'ναι η Κυριακήηηη!!!

Όχι, δεν είμαι από τους ανθρώπους που απολαμβάνουν την Κυριακή και τη βλέπουν σαν μια ξεχωριστή και ιδιαίτερη μέρα. Εμένα ποτέ δεν μου άρεσαν οι Κυριακές! Πάντα είναι μελαγχολικές, τα μαγαζιά κλειστά, η γειτονιά μου έρημη, οι καφετέριες κι οι θάλασσες τίγκα, η τηλεόραση τίποτα και ύπνος νωρίς γιατί ξεκινάει η εβδομάδα. Απαπα! Προτιμώ τα Σάββατα! Μαγαζιά ανοιχτά και πολύς κόσμος παντού, σχέδια για το βράδυ και την επόμενη μέρα, τακτοποιείς εκκρεμότητες της εβδομάδας και κάνεις πράγματα που δεν προλαβαίνεις άλλες ημέρες, όπως το να πας μια ξηλωμένη φούστα στον ράφτη και σκέφτεσαι ότι ακόμα κι αν την επόμενη ξυπνήσεις μεσημέρι, δεν τρέχει και τίποτα...

Όμως αυτή την Κυριακή, δηλαδή εχθές, πέρασα πολύ όμορφα Πήγαμε σε ένα μέρος που δεν επισκεπτόμαστε συχνά. Στο Τατόι, στα βασιλικά ανάκτορα. Η εποχή αυτή είναι ιδανική για περπάτημα στο καταπράσινο δάσος. 


Οι μυρωδιά από τα πεύκα μεθυστική, καθαρός αέρας και απίστευτη θέα. Περπατήσαμε 2 ώρες συνολικά. Στην αρχή ήταν ανηφόρα και σκοπός μας ήταν να φτάσουμε στα βασιλικά ανάκτορα, εκεί όπου ζούσε ο βασιλιάς με την οικογένεια και τους υπηρέτες του και στέγαζε τα δεκάδες άλογά του. Δεν με συγκινεί το γεγονός ότι εκεί ζούσε η βασιλική οικογένεια, αλλά το ότι όλη αυτή η έκταση, η πανέμορφη έκταση, παραμένει απείραχτη και αναξιοποίητη. Κάποιοι δασοφύλακες και αστυνομικοί φυλούν το χώρο και κάνουν περιπολίες ενώ σε μερικές γωνιές βρίσκεις παρατημένα τσουβάλια με τσιμέντο και δομικά υλικά, σημάδι ότι κάποτε είχαν ξεκινήσει διαδικασίες ανάπλασης του μέρους, αλλά κάπου ''κόλλησαν'' και δεν προχώρησαν. Θα συναντήσεις ακόμη και βρωμιές και σκουπίδια και χιλιάδες κλαδιά στοιβαγμένα. 


Παραμελημένα όλα, αλλά δεν μπορείς να βλέπεις την ασχήμια όταν γύρω σου υπάρχει αυτό το καταπράσινο δάσος. Δεν ξέρω τι γίνεται με τους νόμους, αν ανήκει όλο αυτό ακόμα στον βασιλιά, πώς θα μπορούσαν να το αξιοποιήσουν και γιατί δεν το κάνουν, αλλά θα μπορούσε να γίνει μια όμορφη κατασκήνωση για παιδιά. 


Από την άλλη, ίσως είναι καλύτερα που δεν έχει επέμβει ο σύγχρονος άνθρωπος γιατί το αποτέλεσμα μπορεί να μην ήταν τόσο όμορφο και η άγρια, παρθένα φύση που χαιρόμαστε τώρα, να έχανε την ζωντάνια της. Οπότε, καλύτερα έτσι. Περπατάς και χαίρεσαι τη βόλτα και το καθαρό οξυγόνο. Πολλοί παίρνουν μαζί παιδιά και φτάνουν, μετά από αρκετή ώρα και υπομονή, στα κιόσκια που έχει για να ξαποσταίνεις. Έχουν βάλει και κάτι πρόχειρες κούνιες και διπλά παγκάκια με τραπεζάκι στη μέση για όσους θέλουν να πιούν τον καφέ τους ή να κάνουν ένα παραδοσιακό πικ-νικ. Βέβαια, δεν ξέρω αν θα ήταν εύκολο να πάρεις το δρόμο της επιστροφής με γεμάτο στομάχι, αλλά αν είστε πολύ ρομαντικοί, τολμήστε το.


Αυτό που δεν καταφέραμε να επισκεφτούμε είναι οι βασιλικοί τάφοι, γιατί ήθελαν κι άλλο περπάτημα και δεν άξιζε. Χάρηκα που ακόμη υπάρχουν επισκέπτες εκεί. Δεκάδες ποδήλατα μας προσπερνούσαν, τα πιο πολλά με μικρά παιδιά και πάρα πολλοί έκαναν jogging. Ωραία ζωή! Μου άρεσε το σκηνικό!! Πολύ πιο υγιές από να καθίσεις 3 ώρες σε μία καφετέρια!




Νάτα και τα προβατάκια!!!


Στο γυρισμό, σταματήσαμε φυσικά στην Κηφισιά για σουβλάκια, στα 3 Γουρουνάκια (THE BEST!!) και για παγωτό στον Βάρσο, τον οποίο θεωρώ υπερεκτιμημένο και ξεπερασμένο! Και μην πέσετε να με ''φάτε''! Γνωρίζω ότι όλοι τον έχουν θεοποιήσει και ότι για δεκαετίες τώρα όταν μερικοί λένε ''Βάρσος'', στάζει γαλακτομπούρεκο το στόμα τους, αλλά τον βρίσκω απαράδεκτο πλέον! Τίποτα δεν μου αρέσει, ούτε το στυλ παλιού γαλακτοπωλείου που έχει διατηρήσει μου αρέσει! Οι υπάλληλοι ακόμα φοράνε άσπρες ποδιές και νιώθεις ότι έχεις πάει στο Γενικό Κρατικό και δουλεύουν όλοι εκεί μέσα από τότε που άνοιξε. Αιωνόβιοι με βαμμένα μαλλιά στο κορακί και το κομωδινί! 


Τα γλυκά του βρωμάνε πρόβειο γάλα, είναι βαριά, γεμάτα σαντιγές και λιπαρά, χωρίς καμία δόση μοντέρνου και σε λιγώνουν μόνο που τα βλέπεις! Οι θαμώνες είναι κι αυτοί ίδιοι με τους εργαζόμενους, 90άρηδες με παλιμπαιδισμό! Λυπάμαι, αλλά δεν θα τον επισκεφτώ ξανά. Μου αρέσει, βέβαια, αυτό το παραδοσιακό που βγάζει με την ύπαρξή του πάνω στον πεζόδρομο, αλλά μόλις μπαίνεις μέσα, σου πιάνεται η ψυχή! Μην μου πείτε τώρα ότι αυτά τα γλυκά φανήκανε πρόστυχα μόνο σε μένα?!!!


Κατά τ΄άλλα, την Κηφισιά την αγαπώ πιο πολύ από τη Γλυφάδα και τη Βουλιαγμένη και συγκρίνω τις περιοχές, γιατί στην πρώτη πηγαίνω σπάνια ενώ στις άλλες βρίσκομαι καθημερινά. Δεν μπορώ να μείνω πολύ καιρό σε μέρος χωρίς θάλασσα, αλλά για την Κηφισιά, θα έκανα εξαίρεση! Είναι υπέροχη συνοικία, μες στο πράσινο, με όμορφα σπίτια, ακόμη και τα παλιά είναι καλαίσθητα και το κέντρο με τα νεοκλασικά κτίρια που στεγάζουν επώνυμες φίρμες και τον πεζόδρομο με τις καφετέριες και 2-3 άμαξες στην άκρη για ντεκόρ, είναι όλα τόσο όμορφα, τόσο elegant, τόσο γοητευτικά!

Γυρίσαμε σπίτι εξαντλημένοι, αλλά αναζοωγονημένοι! Την άλλη εβδομάδα, κανονίζουμε εξόρμηση στη Φιλοθέη, στο απέραντο πάρκο της!!

Επι τη ευκαιρία, να ευχαριστήσω και τη Μουά για το βραβείο φιλίας που απένειμε σε όλους τους αναγνώστες της και σε εκείνους που της κάνουν συντροφιά. Κι εγώ με τη σειρά μου, το προσφέρω σε όλους τους φίλους του Spinning Around!


Καλή εβδομάδα σε όλους!!!