THOUSANDS OF FREE BLOGGER TEMPLATES

Σάββατο 31 Ιουλίου 2010

Έχουν και οι ξανθιές τα προβλήματά τους!!!!


Μια ξανθιά παίρνει τηλέφωνο τον άντρα της στο γραφείο του, κλαίγοντας.

-Γιατί κλαις γλυκιά μου?

-Να, προσπαθώ να φτιάξω ένα παζλ, αλλά...δεν τα καταφέρνω, όλα τα κομμάτια φαίνονται ίδια!
-Τι παζλ?
-Να, είναι ένας κόκκορας πάνω σε ένα κουτί, αλλά δεν μπορώ να το φτιάξω!
-Έλα, ηρέμησε, όταν γυρίσω θα το φτιάξουμε μαζί, εντάξει?

Γυρνάει, λοιπόν, ο τύπος στο σπίτι του και βλέπει τη γυναίκα του να σπαράζει στο κλάμα στο πάτωμα. Την πλησιάζει και της λέει:

-Έλα, σήκω και μην κλαις, είσαι τόσο όμορφη! Κοίτα να δεις τι θα κάνουμε...θα βάλουμε τα corn flakes πάλι μέσα στο κουτί και δεν θα το πούμε πουθενά!!!

(εντάξει, εγώ γελούσα 3 ώρες!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!)

Παρασκευή 30 Ιουλίου 2010

Think positive!!!


Κι επειδή πολλά ακούγονται περί των Αυγουστιάτικων διακοπών της μάζας, ήρθε η ώρα να διορθώσουμε τα κακώς κείμενα για να φύγουμε κι εμείς με το κεφάλι ψηλά! 

Οκ, το ξέρουμε, τον Αύγουστο φεύγει μέχρι και η κουτσή Μαρία και στα καράβια γίνεται χαμός, υπάρχει ταλαιπωρία και ίσως κάνουμε παραπάνω ώρα να φτάσουμε στον προορισμό μας, αλλά κάποιοι αδυνατούν να πάρουν άδεια πριν τον Αύγουστο και είναι υποχρεωμένοι να ζήσουν τη μεγάλη, ηρωική έξοδο! Οπότε, χαλαρώνουμε και το απολαμβάνουμε, γιατί τελικά έχει και τα καλά του το θέμα!


1. Ξέρουμε όλοι πως περισσότερο αξίζει η αναμονή για κάτι, παρά το ίδιο το κάτι. Τουτέστιν, το να περιμένουμε στωικά τις διακοπές μας τον τελευταίο μήνα του καλοκαιριού, μας κρατάει σε εγρήγορση. Ζούμε με το ταξίδι κολλημένο στο μυαλό. Έχουμε πολύ χρόνο μέχρι να προετοιμαστούμε καλά και να ψωνίσουμε όλα τα απαραίτητα! Έχουμε με κάτι να ασχολούμαστε στο γραφείο. Κοιτάμε site με τουριστικούς οδηγούς και ξενοδοχεία και κυλάει πιο γρήγορα η ώρα. Τα όνειρα πάντα μας κρατάνε ζωντανούς και μας δίνουν δύναμη! Όταν έχεις πάει κι έχεις γυρίσει, τι θα έχεις να ονειρεύεσαι και να περιμένεις?!

2. Προλαβαίνουμε όοοολη την περίοδο των εκπτώσεων! Γιατί στα νησιά όλα είναι ακριβότερα και σιγά μην έχεις το νου σου εσύ στο νησί για τις εκπτώσεις! Ενώ, μένοντας στην Αθήνα όοοολο τον Ιούλιο, τις έχεις ξεζουμίσει και με άνεση χρόνου έχεις τακτοποιήσει κάθε σου αγορά! Είσαι έτοιμος, κομπλε, έφυγες!!

3. Όλοι ξέρουμε ότι οι κλοπές τον Αύγουστο θερίζουν! Προσωπικά, θα φοβόμουν πολύ να μείνω πίσω στην Αθήνα σε μία άδεια πολυκατοικία! Δεν νιώθω ασφάλεια όταν λείπουν όλοι, οπότε καλύτερα να λείπω κι εγώ! Διπλοκλειδώνω, παίρνω μαζί μου όλα τα αντικείμενα που μου είναι πολύτιμα και γίνομαι καπνός! Ε, άμα θέλει τόσο πολύ ο κλέφτης να μπει και να μου πάρει τα πορτατίφ, ας μπει! Το θέμα είναι να μην είμαι εγώ μέσα!

4. Δεν μου αρέσει που κυκλοφορούν όλα κι όλα 5 αμάξια στη γειτονιά μου! Δεν μου αρέσει η ερημιά, λες κι έχει πέσει βόμβα! Μέχρι και ο φούρνος της γειτονιάς κλείνει! Παλιά, θυμάμαι, που είχα ξεμείνει το μισό Αύγουστο εδώ, δεν έβρισκα ούτε περίπτερο!! Και δεν οδηγώ! Άντε να τρέχεις σε άλλη γειτονιά άμα ξεμείνεις από κάτι! Καλύτερα να φύγω κι εγώ, λοιπόν, για να βρίσκω αυτό που θέλω σε αφθονία!!

5. Στα νησιά, λόγω αυξημένης κίνησης την περίοδο του Αυγούστου, γίνεται μεγαλύτερη κατανάλωση στα εσιατόρια, οπότε δύσκολο να βρεις μπαγιάτικο φαγητό! Τώρα που έχει ψιλοαδειάσει η Αθήνα, στο μοναστηράκι σου σερβίρουν το βράδυ σουβλάκι με γύρο κομμένο από το πρωί και σπας τα δόντια σου να το μασήσεις! Ενώ όταν έχουν πολλή δουλειά το χειμώνα, ψήνουν 3 γύρους κάθε ώρα! Έτσι πάνε αυτά! Στο νησί μπορεί να κουραστείς λίγο να βρεις τραπέζι άδειο, αλλά δεν θα σου σερβίρουν κρύο ή μπαγιάτικο φαγητό! Που να προλάβει να μπαγιατέψει?


6. Η οικονομική κρίση έχει και τα καλά της! Αν και φεύγει πολύς κόσμος και φέτος, προτιμάνε να μείνουν σε σπίτια φίλων για να γλιτώσουν λεφτά, άρα και οι τιμές στα ξενοδοχεία έχουν πέσει και δεν μοιάζουν με 2 καλοκαίρια πίσω! Ακόμα και τον Αύγουστο, παρατηρείς πεσμένες τιμές και λιγότερο κόσμο στα νησιά! Δεν θα φάτε αυτή τη χρονιά το πήξιμο που φάγατε πέρυσι και πολύ περισσότερο πρόπερσι! Οπότε, φύγετε άφοβα!!


7. Δεν είναι κρίμα να έχεις γυρίσει από διακοπές και το ημερολόγιο να δείχνει 15 Ιουλίου?? Λες τώρα πάει, τέλειωσε το καλοκαίρι!! Ενώ για εμάς, τώρα αρχίζει! Καλώς ή κακώς το καλοκαίρι έχει ταυτιστεί με τις διακοπές και τις μετακινήσεις, οπότε είναι ψυχολογικό το θέμα! Ποιος μπορεί να δουλεύει τον Αύγουστο που θα λείπει η μισή Αθήνα! Εκτός και αν είσαι από τους τυχερούς που γύρισες μεν αλλά δεν πιάνεις δουλειά μέσα στον Αύγουστο, οπότε ανήκεις σε άλλη, πολυτελή κατηγορία και δεν σε αγγίζω!! Αν δεν δουλεύεις, όπου και να είσαι καλά είναι!

8. Ο Αύγουστος έχει τη γιορτή της Παναγίας και γιορτάζει η μισή Ελλάδα! Καλύτερο δεν είναι να γιορτάσεις την ονομαστική σου εορτή (ή κάποιου φίλου) στο νησί? Μακριά από την Αθήνα? Να ζεις τα έθιμα των επαρχιών και να γίνεσαι μέρος αυτών? Στην Αθήνα το πολύ-πολύ να πας σε κανα πανηγύρι και να βγάλεις τους φίλους σου για ένα ποτό σε κάποιο τρέντυ μαγαζί της παραλιακής για να γιορτάσεις! Μπλιαχ δηλαδή!!

9. Το σπρώξιμο και η ταλαιπωρία στα καράβια υπάρχουν όλο το καλοκαίρι, είναι και λίγο παραμύθι ότι και καλά μόνο τον Αύγουστο ταλαιπωρείσαι! Αν εσύ θες να πας μισή ώρα πριν φύγει το καράβι, ενώ έχεις και αυτοκίνητο να βάλεις μέσα, πώς περιμένεις να βρεις θέση και να μην ταλαιπωρηθείς? Αφού είμαστε της τελευταίας στιγμής!! Πήγαινε κανα 2ωρο πριν, στρώσου σε μια καλή θέση και άσε τους άλλους να παλεύουν! Και αν πας κάπου οδικώς, φύγε σε μία ώρα που δεν θεωρείται ''αιχμής''! Δεν τα ξέρω αυτά, ρωτήστε οδηγούς!!

10. Τέλος, είναι και η αυγουστιάτικη πανσέληνος! Το ομορφότερο φεγγάρι όλου του χρόνου, λένε! Καλύτερα να το χαζεύω, αγκαλιά με τον καλό μου στο αγαπημένο μας νησί, παρά από το μπαλκόνι  μου!!!


Δεν θέλω να απογοητεύσω όσους γύρισαν από διακοπές, αλλά νιώθω πολύ τυχερή που εγώ σε λίγες μέρες φεύγω! Άξιζει η αναμονή και είναι γλυκιά!!
Ολοι μας, εσείς που γυρνάτε κι εμείς που φεύγουμε, εύχομαι να περνάμε ένα αξέχαστο καλοκαίρι, όπως το έχουμε ονειρευτεί! Κι αν κάτι, κάποια στιγμή πάει στραβά, ας είμαστε αισιόδοξοι! Όλα θα φτιάξουν! Αρκεί να τα αντιμετωπίζουμε με χαμόγελο!

Πέμπτη 22 Ιουλίου 2010

Σε λένε Εμμανουέλα και εισαι ξανθιά......

Αν....

Έχεις ετοιμαστεί το πρωί στις 7μιση για τη δουλειά, φορώντας το υπέροχο, αέρινο καινούργιο λευκό φόρεμα που λατρεύεις, συνδυάζοντας όλα τα κατάλληλα αξεσουάρ, από πέδιλα μέχρι σκουλαρίκια και ξαφνικά, εκεί που πας να πιεις μια τελευταία βιαστική γουλιά καφέ ν' ανοίξει το μάτι, πέφτει ο καφές επάνω σου...Και ξανά από την αρχή να διαλέγεις φορέματα και σκουλαρίκια (και να μουλιάζεις το φόρεμα στη λεκάνη!)!!!

Στο δρόμο για τη δουλειά αποφασίζεις να σταματήσεις σε ένα σουπερ μάρκετ και να ψωνίσεις μερικά γκουρμέ για τις δύσκολες ώρες του γραφείου. Δεν φρόντισες να μαγειρέψεις κάτι για να έχεις μαζί και βρίσκεις ευκαιρία για τσιλιμπούρδισμα με ντελικατέσεν νοστιμιές! Φορτώνεις ενα καλάθι με καλούδια και μόλις περνάει η ταμίας τα φυστίκια αιγίνης διαπιστώνεις ότι για πρώτη φορά στη ζωή σου έχεις ξεχάσει το πορτοφόλι σου σπίτι...Τα παρατάς όλα και φεύγεις βρίζοντας!! Για καλή σου τύχη, συναντάς στο δρόμο σου μια φίλη και σου δανείζει 10 ευρώ!! Μπορεί να γίνεσαι ρεζίλι, αλλά τουλάχιστον θα φας ένα σαντουιτσάκι το μεσημέρι!!

Μπαίνεις στο μετρό και χτυπάς εισιτήριο γιατί η κάρτα σου ισχύει μόνο για λεωφορεία. Και να ίσχυε όμως για μετρό, πάλι θα έπρεπε να χτυπήσεις εισιτήριο, γιατί έχεις ξεχάσει την κάρτα στο σπίτι. Στην έξοδο σε σταματάει ελεγκτής και στο άκουσμα της φράσης: ''το εισιτηριό σας παρακαλώ'', μουδιάζεις. Απαντάς ότι δεν έχεις εισιτήριο γιατί έχεις κάρτα, αλλά την έχεις ξεχάσει σπίτι!!!! Τον παρακαλάς να σε αφήσει να φύγεις, χωρίς κλήσεις και τέτοια και εκείνος με τα πολλά σε απαλλάσσει! Μόλις βγαίνεις διαπιστώνεις ότι έχεις εισιτήριο φυσικά και ότι τσάμπα έγινες ρεζίλι, γιατί τα λόγια που είχες προετοιμάσει σχετικά με την κάρτα, αφορούσαν λεωφορείο!!!!!!! Δεν γυρνάς πίσω να του το δείξεις, βάζεις τα πόδια στον απαυτό σου και φεύγεις!!!

Βάζεις τα ρεβύθια (το μοναδικό πράγμα που υπάρχει σπίτι σου να φας!!) στην κατσαρόλα να βράσουν και μετά από μία ώρα που αυτά είναι ακόμα σκληρά, διαπιστώνεις ότι δεν τα είχες μουλιάσει 12 ώρες στο νερό!!! (Helloooo)

Ενώ απεχθάνεσαι τις γλάστρες και βαριέσαι να τις περιποιηθείς, τις τελευταίες ημέρες έχεις πάρει ήδη 4 και συνεχίζεις... Ναι, γίνανε 4, γιατί προχτές δεν μπορούσα να αντισταθώ σε μία φούξια, αρχοντική μποκαμβίλια!! Είναι νάνα, λέει ο φυτοman, δεν ψηλώνει πολύ. Είναι μια κούκλα!! Ο καλός μου πιστεύει πως πρέπει να φτιάξω ένα ακόμη μπλογκ, το Flowers Around!!!

Έχεις πάει επίσκεψη στην κολλητή Μαρίνα να της δώσεις το καθυστερημένο δώρο της γιορτής της. Το ανοίγει και βρίσκεται μπροστά σε ένα παιδικό μπλουζάκι!!! Έχεις μπερδέψει τις σακούλες!!!!!

Αυτή είμαι εγώ...αφηρημένη, παρορμητική, αυθόρμητη, ρομαντική, αλλά πάντα ξανθιά, γιατί...Life is better blonde!!!!


Περιγράψτε κι εσείς με 5 λέξεις τον εαυτό σας!!

Τετάρτη 21 Ιουλίου 2010

The art of handmade

Είναι γνωστό πλέον σε όσους με ξέρουν, αλλά και σε όσους με διαβάζουν, ότι συμπαθώ πολύ τους ανθρώπους που ασχολούνται με κάποια τέχνη και πολύ περισσότερο εκείνους που έχουν καταφέρει να κάνουν την τέχνη και το χόμπυ τους επάγγελμα. Δείχνει ότι αυτοί οι άνθρωποι έχουν ισχυρή προσωπικότητα, ότι δηλαδή πάλεψαν για να ασχοληθούν με αυτό που τους εκφράζει και το γουστάρουν πραγματικά, ότι δεν βαριούνται. Και πάντα (σχεδόν) τα έργα αυτών των ανθρώπων είναι πετυχημένα, γιατί βάζουν όλη τους την αγάπη. Και για να γίνω πιο συγκεκριμένη, εννοώ εκείνους που αποφάσισαν να στήσουν τη δική τους μικρή (ή μεγάλη πολλές φορές) ''επιχείρηση'' φτιάχνοντας αντικείμενα (χειροποίητα) ή προσφέροντας τη γνώση τους σε μορφή διδασκαλίας. Δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις που ακούμε για κοπέλες (και άντρες, γιατί όχι?) που φτιάχνουν μόνες τους από μπομπονιέρες μέχρι μπανιέρες και για άλλους που διδάσκουν από πιάνο μέχρι αεροπλάνο!!! 
Είναι τόσο δύσκολη η καθημερινότητά μας και τόσο τραγική η αγορά εργασίας, πλέον, που το να ασχολούμαστε στον ελεύθερό μας χρόνο με αυτό που πραγματικά αγαπάμε, βγάζοντας ένα έξτρα εισόδημα παράλληλα, είναι το καλύτερο που μπορούμε να κάνουμε, εξασφαλίζοντας ψυχική ηρεμία και περισσότερο χρήμα! Τα δύο απαραίτητα συστατικά για καλή ζωή. Όταν ασχολείσαι με αυτό που αγαπάς, ξεδίνεις, ξεσπάς, προσφέρεις, κερδίζεις αναγνώριση και αποδοχή, κοινωνικοποιείσαι και όταν καταφέρνεις και πουλάς, βγάζεις και χρήματα! Τι άλλο να θέλει, λοιπόν, κανείς?!

Μου αρέσει να ''ψάχνω'' τέτοιους ανθρώπους και δεν διστάζω να αγοράσω κάτι από τα δημιουργήματά τους. Πιστεύω σε αυτούς και προτιμώ να δώσω τα λεφτά μου σε κάποιον που θα ασχοληθεί μόνος  του για να μου φτιάξει κάτι σύμφωνα με τις δικές μου ανάγκες και προτιμήσεις, παρά σε έναν μεγαλοέμπορο που καθόλου δεν τον νοιάζει πλέον αν θα φύγω από το μαγαζί του ευχαριστημένη. Αρκεί να φύγω φορτωμένη.
Πριν λίγο καιρό, μίλησα στους αναγνώστες του Eating Around για μία κοπέλα που με εξέπληξε πραγματικά! Για μία κοπέλα που ετοίμασε μόνη της μια ολόκληρη σειρά από τσάντες και από την πρώτη της κι όλας παρουσίαση, έγιναν ανάρπαστες. Γιατί το καλό πράγμα ξεχωρίζει κι εκείνη έχει κάνει πραγματικά καλή δουλειά. Μπορείτε να διαβάσετε για τη Maryholic εδώ. (η τσάντα που μου έχει φτιάξει είναι λατρεμένη, δεν την αποχωρίζομαι ποτέ!!)

Σήμερα, θα σας μιλήσω για μία ακόμα κοπέλα που με ενθουσίασε με τη δουλειά της! Δεν ήξερα ποιο από τα έργα της να ξεχωρίσω. Ήταν όλα προσεγμένα, πετυχημένα, αγαπημένα, καλοδουλεμένα....
Αφορμή για να γνωρίσω τη δουλειά της από κοντά, στάθηκε μία βάφτιση στην οποία είμαι καλεσμένη στις 28/8. Συγκεκριμένα, τα αφεντικά μου (ξέρω, θα μου πείτε οι άνθρωποι δεν έχουμε αφεντικά, έχουμε εργοδότες, οι σκύλοι έχουν αφεντικά, αλλά θα σας απαντήσω ότι δυστυχώς εμείς έχουμε αφεντικά και οι σκύλοι- οι τυχεροί- έχουν οικογένεια!) βαφτίζουν το κοριτσάκι τους και η επιλογή του δώρου έπρεπε να γίνει προσεκτικά γιατί το γούστο τους είναι κάπως περίεργο και γιατί δεν ήθελα να κάνω ένα δώρο του ''σωρού''. Θέλω να ξεχωρίζει πάντα το δώρο μου και να με αντιπροσωπεύει!
Η Βένια με έκανε πριν λίγες μέρες add στο facebook και την αποδέχτηκα, έτσι απλά. Χωρίς να την ξέρω. Στην πορεία κατάλαβα ότι είναι ένας τρόπος που έχει για να κάνει δημόσιες σχέσεις, να γίνει γνωστή και να κάνει γνωστή και τη δουλειά της. Και καλά κάνει. Είδα στις πληροφορίες της ότι έχει ένα site με το όνομα Think up και το επισκέφτηκα! Δεκάδες έργα ζωγραφικής, μικρά θαύματα, μπλουζάκια (γυναικεία-παιδικά), πίνακες, παπούτσια, παρεό, τσάντες, όλα ζωγραφισμένα στο χέρι, χρώματα εξαιρετικά, φαντασία αστείρευτη (ειδικά στα παιδικά), φύση καλλιτεχνική και ταλαντούχα! Εντυπωσιάστηκα και αποφάσισα να επικοινωνήσω με e-mail μαζί της και να την ρωτήσω τιμές και πληροφορίες σχετικά με το αν θα μπορούσα να έχω με αντικαταβολή στον χώρο μου κάποιο από τα έργα της, δεδομένου ότι η ιδια ζει μόνιμα στη Σύρο και το ατελιέ της είναι εκεί. 
Ήταν ευγενέστατη, καλοσυνάτη, δεκτική σε ό,τι της ζητούσα, έτοιμη να με εξυπηρετήσει με προθυμία και να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις μου. Σκέφτηκα ότι ένα μπλουζάκι παιδικό και μία ασορτί τσαντούλα θα ήταν ιδανικό δώρο για την μικρή των αφεντικών μου που βαφτίζεται! Δεν θα μπορεί να κάνει αλλαγή, όμως για το νούμερο είμαι σίγουρη και για το σχέδιο δεν θα έχει καμία αντίρρηση η μαμά της γιατί είναι γλυκύτατο!!! Μόλις μου είπε και την τιμή ενθουσιάστηκα και αποφάσισα να προχωρήσω στην παραγγελία! Τα παιδικά μπλουζάκια είναι στην τιμή των 30 ευρώ και οι τσαντούλες (βαμβακερές και αρκετά μεγάλες) είναι στα 20 ευρώ. Με ενημέρωσε η Βένια ότι δεν έχει κάτι έτοιμο, γιατί έχουν εξαντληθεί, αλλά ότι σε 2 ημέρες θα μπορούσε να μου ετοιμάσει πάλι κάποιο από τα σχέδια που έχει στο ίντερνετ ή όποιο άλλο σχέδιο επιθυμώ εγώ. Έτσι, προσαρμόσαμε κάποιες ιδέες που είχε εκείνη στο site της με τις δικές μου προτιμήσεις και το αποτέλεσμα καταπληκτικό! Έλαβα εχτές με courier το δωράκι της μικρής και ενθουσιάστηκα!!! Ανυπομονώ να το δώσω! Αναγκάστηκα να το βγάλω από τη συσκευασία του για να το φωτογραφίσω, ώστε να το μοιραστώ μαζί σας!!

Στην τσαντούλα αποφασίσαμε να βάλουμε νεράιδες που αγαπάνε όλα τα παιδάκια και που υπάρχουν ήδη σαν μοτίβο στα προσκλητήρια. Της ζήτησα ακόμα να ζωγραφίσει το όνομα της μικρής για να γίνει ακόμα πιο προσωπικό το δώρο. 


Στα μπλουζάκια, όταν πρόκειται για βάφτιση, βάζει και ένα ματάκι!! Υπάρχουν και λευκά t-shirts, αλλά το ροζ ταιριάζει πολύ στην ξανθούλα  Άννα - Λίζα!!

Από εδώ και πέρα, πριν κάνω κάποια αγορά, θα το ψάχνω έτσι το θέμα! Όσο μπορώ θα στηρίζω αυτούς τους ανθρώπους που κάνουν με μεράκι τη δουλειά τους. Και ένα άλλο θετικό είναι ότι προτιμώντας τα προϊόντα τους, θα κυκλοφορώ με δημιουργίες που δύσκολα θα δεις σε κάποιον άλλον! Πιο μοναδικές, πιο προσωπικές, που θα είναι φτιαγμένες για μένα και μόνο! 

Σαφώς, υπάρχουν και οι εξαιρέσεις και τα έχει και αυτά η ζωή. Η κολλητή Ελίζα υπέφερε από μία κοπέλα που ράβει μόνη της φορέματα. Ο φίλος της αποφάσισε να της κάνει ένα δώρο από εκεί και όταν η Ελίζα ζήτησε αλλαγή γιατί το φόρεμα της ήταν μικρό, η κοπέλα της είπε ότι δεν έχει άλλο κομμάτι (βγάζει μόνο ένα κομμάτι στο κάθε σχέδιο κι αυτό σε νούμερο 0) και ότι δεν μπορεί να βρει το ίδιο ύφασμα για να της κάνει το ίδιο φόρεμα από την αρχή!!! (σίγουρα παίρνει ρετάλια, δεν μπορεί να μην μπορεί να βρει το ίδιο ύφασμα, ένα απλό μπλε μεταξωτό!). Ίσως έχει και τα κακά της όλη αυτή η ιστορία, αλλά υπάρχουν πραγματικά ταλαντούχοι άνθρωποι εκεί έξω που θα κάνουν τα πάντα για να σε εξυπηρετήσουν!!! Και αξίζει να τους ενισχύουμε!

Παρασκευή 16 Ιουλίου 2010

Bloggo-δωράκι, εκπτώσεις, αγορές και λοιπά...

Η Ελευθερία, μέσα από τα αναγεννημένα όνειρά της, μας χάρισε ένα πολύ όμορφο δωράκι και την ευχαριστούμε πολύ! Είναι μια εικόνα που μας μεταφέρει σε μέρη μαγικά κι ονειρεμένα, που μπορεί να μην επισκεφτούμε λίαν συντόμως, αλλά που πάντα χαιρόμαστε να χαζεύουμε, έστω και μέσα από εικόνες! Το παράδοξο είναι ότι αυτό το όμορφο δωράκι το κερδίσαμε λέγοντας όλοι από μια γκαντέμικη ιστορία! Είναι ο ορισμός του ''ουδέν κακόν αμιγές καλού''! Μετά την γκαντεμιά, ήρθε το δωράκι!!


Όπως σας υποσχέθηκα εχθές, θα σας δείξω αυτά που αγόρασα την πρώτη των εκπτώσεων. Αρχικά, θα σας βάλω λίγο στο κλίμα. 

Η αγορά της Γλυφάδας είναι αρκετά κοντά μου και πάντα την προτιμώ, αλλά δεν στέκομαι ποτέ στα γνωστά μαγαζιά της Μεταξά. Το μυστικό είναι να μάθεις να εξερευνείς τα μικρά μαγαζάκια που βρίσκονται μέσα στις στοές! Βέβαια, στις κανονικές περιόδους οι τιμές είναι τσιμπημένες, αλλά όσο πιο τσιμπημένες είναι μέσα στη σαιζόν, τόσο πιο μεγάλες είναι οι εκπτώσεις που γίνονται στο τέλος! 
Όλες οι πωλήτριες αλαφιασμένες, αναψοκοκκινισμένες με το μαλλί κάγκελο, προσπαθούσαν να εξυπηρετήσουν τον διψασμένο για εκπτώσεις λαό της Γλυφάδας! Όπως ήταν αναμενόμενο, το ποσοστό της έκπτωσης πολύ μεγαλύτερο χρόνο με το χρόνο και πάντα το καλοκαίρι η κίνηση είναι μεγαλύτερη γιατί όλοι έχουμε διαφορετική ψυχολογία και θέλουμε να ψωνίσουμε κάτι το παραπάνω! Μόνο τα μαγαζιά με είδη σπιτιού ήταν άδεια! Για τάπερ και πολυθρόνες είμαστε τώρα? Αυτά δεν φοριούνται στο νησί...

Τα γνωστά μαγαζιά του ομίλου Zara καταλαβαίνετε ότι ήταν απλησίαστα. Όλες έκαναν σαν τις τρελές, είχαν χωθεί μέσα στις ραφιέρες και ξεφώνιζαν στις διπλανές τους ''κοίτα τι βρήκα με 5 ευρώ!!!'', κάθε φορά που ξέθαβαν μια ευκαιρία!! Ειλικρινά, δεν έκανα ενδελεχή έρευνα, ώστε να ξέρω αν τελικά όλο αυτό το πανηγύρι πρόσφερε πραγματικό κέρδος στα μαγαζιά, δηλαδή αν τελικά ο κόσμος ψώνιζε και δεν έσκαβε τα ράφια μόνο. Αλλά, σίγουρα όλοι θα επωφεληθούμε από τις μεγάλες εκπτώσεις, αργά ή γρήγορα και τα μικρότερα μαγαζιά θα δουν λίγη χαρά!

Εγώ, για πρώτη φορά στη ζωή μου, αποφάσισα να μην πάρω το πρώτο πράγμα που θα μου γυαλίσει, αλλά να κάνω υπομονή μέχρι να βρω το πραγματικά καλό στην καλύτερη τιμή. Έτσι έκανα και βγήκα κερδισμένη! Σκοπός της περιπλάνησής μου ήταν να βρω ένα ζευγάρι σανδάλια (το απόλυτο καλοκαιρινό φετίχ μου!), για να αντικαταστήσω ένα κομμάτι της συλλογής μου το οποίο έσπασε προσφάτως και αρνείται να επιδιορθωθεί!! Κάπου στα μέσα της Μεταξά, λοιπόν, είδα σε μία βιτρίνα ενός πολύ ακριβού μαγαζιού, υπέροχα σανδάλια στις αποχρώσεις που θέλω (χρυσό - καφέ), τα οποία έκαναν γύρω στα 55 ευρώ το ένα. Δοκίμασα μερικά και ένα από αυτά μου πήγαινε πολύ. Αλλά είπαμε, ήθελα να κάνω μία σωστή έρευνα πριν καταλήξω στο καλύτερο. Έφτασε και η στιγμή που θα χωνόμουν στα μαγαζάκια των εμπορικών. Σε ένα από αυτά βρήκα ΤΗΝ ευκαιρία!! Υπέροχα χειροποίητα σανδάλια σε ό,τι χρώμα μπορείς να φανταστείς και με εκπτώσεις 70%. Δοκίμασα 3-4 ζευγάρια και αμέσως κατέληξα σε 2 τα οποία είχαν την ίδια τιμή με το 1 που είχα δοκιμάσει στο μαγαζί που προανέφερα! Υπερήφανη για την σπουδαία αγορά μου και απόλυτα ευχαριστημένη (αν και ξεθεωμένη από τη ζέστη και το περπάτημα), πήρα το δρόμο του γυρισμού! Πώς σας φαίνονται?


Η Γιολάντα φοράει μια αέρινη δημιουργία στους τόνους του ροζ... Ευχαριστούμε Γιολάντα!!!



Αυτά τα νέα από τους εμπορικούς δρόμους της Γλυφάδας και, παρακαλώ, ας πάρει κάποια το Δημήτρη που έχει γεμίσει με post-it όλους τους δρόμους και τις στάσεις της περιοχής!!!!!!!!!!!

Πέμπτη 15 Ιουλίου 2010

Δηλώσεις βαρεμάρας και μία καταγγελία

Είναι κάτι μέρες στο γραφείο που οι ώρες δεν περνούν με τίποτα! Μα είναι δυνατόν να είναι μόνο 15.30?? Είμαι καθημερινά στο γραφείο 9-6 παρακαλώ και, αν και άνετο και ευρύχωρο και ξεκούραστο, αυτό το ωράριο το καλοκαίρι με κάνει να παραμιλώ από τα νεύρα! Γίνομαι ράκος! 
Το γραφείο αυτό, λοιπόν, είναι απέναντι από μια παραλία την οποία τιμούν αρκετοί, θα έλεγα, αλλά που εμένα δεν μου γεμίζει το μάτι και όλο λέω κάθε απόγευμα να έχω μαζί τα μπανιερά, να πάω να βουτήξω και όλο το καθυστερώ γιατί δεν θέλω να φτάσω στο σπίτι μου στις 9 το βράδυ. Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα δηλαδή! Μπορεί να με ανακουφίσει το να καθίσω λίγο στη θάλασσα το απόγευμα, αλλά έχουμε φτάσει σε σημείο να τρέχουμε σαν τους τρελούς και να μην απολαμβάνουμε πραγματικά την κάθε μας μέρα. Είναι και οι αποστάσεις μακρινές στην Αθήνα και το σκέφτεσαι να πας μια βόλτα παραπάνω, γιατί ο χρόνος είναι πολύτιμος, ειδικά αν κινείσαι με συγκοινωνίες όπως εγώ. Έχω σκεφτεί πολλές φορές φέτος να φύγω από την Αθήνα. Είναι μόνο δική μου αυτή η σκέψη άραγε? Θέλω να φύγω ρε παιδί μου, να πάω αλλού. Ξέρω εγώ πού? Όπου να'ναι... 

Βέβαια, εντάξει, το οικονομικό δεν θα πρέπει να με νοιάζει γιατί, μόνο την τελευταία εβδομάδα, έχω κερδίσει σε λοταρίες του Google πάνω από 3 εκατομμύρια λίρες...αγγλίας, ναι!
Σας παρακαλώ, πείτε μου γιατί το κάνουν αυτό οι Βρετανοί και ολημερίς στέλνουν ένα κάρο e-mails και ζαλίζουν τον κόσμο με δήθεν κληρώσεις?! Υπάρχει κανείς που να τους πιστεύει και να ανταποκρίνεται? Το' χουν παραξηλώσει το θέμα! Και δεν είναι μόνο οι Βρετανοί, αλλά τελευταία μου στέλνουν πολλοί Αφρικανοί.....
Έχω δύο λογαριασμούς e-mail στο yahoo! και στους δύο καθημερινά δέχομαι άπειρα μηνύματα με τρελά ποσά! Για να μην πω για κάτι κοριτσάκια με τρελά ονόματα που σου λένε ότι θέλουν να γίνετε φίλοι και θέλουν να τους απαντήσεις πίσω δίνοντάς τους κάποια προσωπικά σας στοιχεία για να γνωριστείτε καλύτερα! Φυσικά, δεν τα διαβάζω καν, αλλά συγκέντρωσα τα μηνύματα αυτής της εβδομάδας και σας τα παραθέτω για να δείτε το μεγαλείο της κουλαμάρας!!

1) FROM THE DESK OF MR ADAMS PAUL
BILLS AND EXCHANGE MANAGER,
BANK OF AFRICA (B.O.A)
OUAGADOUGOU-BURKINA FASO.
(αααα, ναι! αυτός θέλει να τον βοηθήσω να κάνει μία μεταφορά σε τράπεζα και παρακάτω μου λέει να επισκεφτώ ένα λινκ για λεπτομέρειες! Άκου τώρα το όνομα της πόλης του: OUAGADOUGOU!!!!!!)
2) REQUEST FOR YOUR URGENT REPLY
FROM MR MAXIM AKIF
BANK OF AFRICA.(BOA) 
OUAGADOUGOU -BURKINA-FASO (από την ίδια τράπεζα αυτός, αλλά με άλλο όνομα!!!)


3) Hello,How is everything with you, I picked interest on you when i saw your email. I really want to have a good friendship with you. Beside i have something very vital to disclose with you, but I found it difficult to express myself here, since it's a public site. I will be very happy, If you can get back to me, through my e-mail Is So we can get to know each other better,and i well give you my pictures and also tell you more about me ok. Grace. (αυτή το παίζει φίλη!!!)

4) LAW OFFICE OF ROBERT K HESSE, ESQ
RK. HESSE LAW FIRM & ASSOCIATES
Dover House, 35 Dover Street London W1S 4NG
Requesting Expression of Interest (EOI)

Kαι έχω κι άλλες, αλλά να μην σας κουράσω! Θέλω να τους καταγγείλω όλους αυτούς και να τους πω ότι έτσι και μου ξαναστείλουν mail... I'm gonna kick your ass mother fuckers!!!!!!!!!! (μπαρδόν, γιατί είμαι και μορφωμένη κοπέλα, αλλά ξεσπάθωσα!!!)

Και μία ακόμη είδηση από τους δρόμους της Αθήνας:
Εχτές το μεσημέρι, η μητέρα μιας φίλης μου δέχτηκε πιέσεις από οδηγό πολυτελούς Ι.Χ. να μπει μέσα στο αμάξι του, με την πρόφαση ότι ήταν σοφέρ και πίσω του είχε μία κυρία αμερικάνα που δεν μιλούσε καλά ελληνικά και δεν μπορούσαν να συνεννοηθούν. Ήθέλε, λοιπόν, ο κύριος να μπει μέσα η δικιά μας και να καθίσει πίσω μαζί της και να της εξηγήσει ότι ο γιατρός της λείπει εκτός Αθηνών! Τρίχες κατσαρές δηλαδή!!! Της άνοιξαν την πόρτα κανονικά και επέμεναν να μπει μέσα και εκείνη έφυγε τρέχοντας! Κάτω ακριβώς από το σπίτι της έγινε αυτό και τρόμαξε η κακομοίρα! Δηλαδή, που βαδίζουμε και σε τι κόσμο θα φέρω τα παιδιά μου? Έχουν τρελαθεί πια όλοι? Τι την ήθελε τώρα την κακομοίρα? Να τη ληστέψει? Και μετά? Θα την πέταγε έξω? Προσέχετε πολύ όταν κυκλοφορείτε, κι εσείς και τα παιδιά σας!

Και αρχίζουν και οι εκπτώσεις σήμερα και δεν κρατιέμαι να πάω να τις καλωσορίσω! Να ανέβει λίγο και η ψυχολογία μου της κακομοίρας εργαζόμενης! Θα σας δείξω τι πήρα να μου πείτε τη γνώμη σας!

Τρίτη 13 Ιουλίου 2010

Η οικογένεια μεγάλωσε!!!

Και δεν εννοώ ότι περιμένω παιδί!!!

Θα ήθελα να σας αποκαλύψω κάτι. Δεν αγαπώ τα φυτά στο σπίτι! Με αφήνουν αδιάφορη, είμαι ανίκανη να τα περιποιηθώ, δεν ξέρω να τα ξεχωρίζω ούτε θυμάμαι τα ονόματά τους, βαριέμαι πολύ το πότισμα, είναι ακριβά τα περισσότερα και το μπαλκόνι μου είναι πάντα άδειο!! Εντελώς!! Δεν είχα ποτέ - από τότε που μένω μόνη- φυτά στο σπίτι και κάθε καλοκαίρι που μου άφηνε η γιαγιά μου τα κλειδιά του σπιτιού της για να τα ποτίζω, σιχτίριζα! Και εννοείται ότι δεν πήγαινα όσο συχνά έπρεπε!
Ντρέπομαι γι' αυτό, αλλά δεν μπορώ να κατανοήσω τη λατρεία που έχουν κάποιοι σε μία γλάστρα, που την περιποιούνται και της μιλάνε! Όπως, βέβαια, κάποιοι άλλοι δεν μπορούν να κατανοήσουν τη λατρεία που έχω εγώ στους σκύλους, στους οποίους φυσικά μιλάω και συνεννοούμαστε μία χαρά!

Μία φορά στα γενέθλιά μου μού έκαναν δώρο μία, ομολογουμένως, πολύ όμορφη γλάστρα! Πρέπει να ήταν ορχιδέα, θα σας γελάσω, ποτέ δεν μπόρεσα να θυμηθώ το όνομά της. Ήταν ροζ και μου ταίριαζε, αλλά δεν μπορέσαμε ποτέ να αναπτύξουμε μία σωστή σχέση και έτσι γύρισα μία μέρα από τη δουλειά και είδα ότι είχε δώσει ένα τέλος στη ζωή της! Ήταν δική της απόφαση, έπρεπε να τη σεβαστώ! Τι άλλο να' κανα?

Πέρασα μία πολύ όμορφη Σαββατομέρα με ψώνια (και δεν εννοώ τον ευγενή χαρακτηρισμό που προσδίδουμε πολλές φορές σε κάποιους ανθρώπους, γιατί τί έχει η λέξη ''ψώνιο''?? Ίσα-ίσα που τα ψώνια μας δίνουν χαρά, εγώ τα λατρεύω!!!!), κομμωτήριο (ολικό ρεκτιφιέ), χαλάρωση, πολλά φρούτα και αποτοξίνωση από οτιδήποτε λιπαρό. Ώσπου ήρθε το βραδάκι και η φίλη μου Ειρήνη πρότεινε να πάμε μία Γλυφαδάδα (η βόλτα στην περατζάδα της Γλυφάδας). Φόρεσα κάτι αέρινο και τις havaianas μου και κατέβηκα 2 στενά κάτω από το σπίτι μου να την περιμένω. Εκεί όμως έχει ένα φυτώριο, το οποίο ποτέ μα ποτέ, στα 15 χρόνια που μένω στην περιοχή, δεν έχω επισκεφτεί! Έξω-έξω είχε πολλές μικρές και μεσαίες γλάστρες, τίγκα στην πρασινάδα με κάτι πολύ όμορφα φύλλα που κάτι μου θύμιζαν. Μπήκα στον πειρασμό να τα μυρίσω και η μυρωδιά ήταν πολύ οικεία: βασιλικός!!! Ευτυχώς που μερικά φυτά χρησιμοποιούνται στη μαγειρική και τα ξέρω, γιατί αλλιώς...
Με είδε ο κύριος εκεί ότι τις κοίταζα και μου λέει ''3 ευρώ η μικρή και 5 ευρώ η μεσαία''. Και του λέω ''όχι, εντάξει, δεν θα πάρω αυτή τη φορά, απλώς κοιτάω''. ''Διώχνει και όλα τα έντομα μου λέει, βάλε ένα στο μπαλκόνι σου και θα με θυμηθείς!'' Ομολογώ ότι αυτό ήταν ισχυρό κίνητρο, γιατί σιχαίνομαι και φοβάμαι πολλά καλοκαιρινά έντομα και ζουζούνια και δεν θα ήθελα να δω κάποια στιγμή κάποιο να κόβει βόλτες σπίτι μου! Οπότε, θα έπρεπε να την πάρω τη γλάστρα, εκτός αν θέλω να πάρω βάτραχο που επίσης τρώει τα έντομα!!
''Θα την πάρω... τη μικρή'', είπα πριν καλά-καλά το σκεφτώ. Κι εκείνος πριν καλά-καλά το σκεφτώ την πήρε, μου την έβαλε σε μία νάυλον τσάντα, μου την έδωσε στα χέρια και μου λέει ''κάθε μέρα πότισμα και να τη βλέπει ο ήλιος''. Του δίνω τα λεφτά και σκέφτομαι '' Χριστέ μου, τι έκανα?!''.

Ήρθε η φίλη μου να με πάρει και γέλασε που κρατούσα μία γλάστρα! Μου λέει ''δεν θα πάμε επίσκεψη κάπου, τι το θες αυτό?'', αυτό πάλι να πηγαίνουν στις επισκέψεις και τα νοσοκομεία γλάστρες, δεν
το' χω καταλάβει!! Ρωτάς τον άλλο ρε φίλε αν θέλει να βάλει ένα πράσινο ζωντανό πραγματάκι που θα ζητάει συνέχεια νερό και φροντιδα στο σπίτι του?
''Διώχνει τα έντομα, είναι για το μπαλκόνι μου''. Το έβαλα στο πίσω κάθισμα και ξεκινήσαμε τη βόλτα μας. Σιγά-σιγά, το ξέχασα...

Όμως, όταν με άφησε σπίτι μου η Ειρήνη μου το θύμισε και έπρεπε να το πάρω. Να του γνωρίσω το νέο του σπίτι, να του συστήσω την αδερφή του - τη σκυλίτσα μου- να γνωριστούμε καλύτερα!
Το ακούμπησα πάνω στο τραπεζάκι της βεράντας και κάθισα δίπλα του, αφού έκανα τις απαραίτητες συστάσεις με τη Rihanna.

 Σας παρουσιάζω, λοιπόν, το νέο μέλος της οικογένειάς μας! Δεν είναι ένας κούκλος το αγόρι μου? Περάσαμε ένα πολύ όμορφο Κυριακάτικο πρωινό, γνωριστήκαμε καλύτερα και είμαι σίγουρη ότι θα γίνει πολύ χαδιάρης, γιατί όλοι θέλουμε συνέχεια να τον χαϊδεύουμε, για ευνόητους λόγους!! Μου είπαν ότι σε λίγες εβδομάδες, θα πρέπει να τον μεταφυτεύσω σε μεγαλύτερη γλάστρα και φανταστείτε ότι τον έχω αγαπήσει τόσο που δεν με πείραξε το ότι πρέπει να κάνω όλη αυτή τη βαβούρα! 

                                                        Το χάδι της μάνας!!!!!


Αποφασίσαμε την Κυριακή το πρωί να πάμε για μπάνιο, αλλά έτυχε να ξεκινήσουμε αργότερα από τις άλλες φορές (κατά τις 11 δηλαδή) και αυτό που αντικρίσαμε στις παραλίες δεν το πιστεύαμε!! Το αδιαχώρητο!!!! Φυσικά, έβγαλα μερικές φωτογραφίες με το ψάθινο καπέλο και το χρωματιστό μου φόρεμα, με φόντο το απέραντο γαλάζιο για να νιώσω κι εγώ ότι πήγα στη θάλασσα και γυρίσαμε τα πίσω-μπρος, μένοντας με τον καημό!! Think twice αν πρόκειται να πάτε για Κυριακάτικο μπάνιο στην Αθήνα!
Το απόγευμα, όμως, αποζημιωθήκαμε! Πήγαμε βόλτα στην Πλάκα για περπάτημα και καφεδάκι και το βραδάκι θερινό σινεμά στο Cine Paris!!!


Πολλοί τουρίστες στην Πλάκα, τα μαγαζιά όλα ανοιχτά, πολλά χρώματα, γιγαντοοθόνες παντού που έπαιζαν το Mundial, υπέροχες ανακατεμένες μυρωδιές από τα ταβερνάκια, κράχτες που προσπαθούσαν να τραβήξουν κόσμο με τη γνωστή ελληνική προφορά αγγλικών, όλα ήταν υπέροχα! Καθίσαμε στην πασίγνωστη Υδρία, κάτω από τον τεράστιο ανεμιστήρα και ήπιαμε τον χυμό μας, χαλαρώσαμε και στη συνέχεια φτάσαμε στο σινεμά! Εκεί ήταν η καλύτερη έκπληξη της βραδιάς! Υπέροχος χώρος, γεμάτος από φωτογραφίες του παλιού, καλού κινηματογράφου, άπειρες αφίσες και κάδρα προς πώληση με συλλεκτικές κινηματογραφικές παραστάσεις, παλιές κινηματογραφικές διαφημίσεις και αγαπημένους ήρωες!! Ανεβήκαμε στην ταράτσα και μείναμε με το στόμα ανοιχτό! Βλέπει Ακρόπολη, αλλά υπάρχουν ψηλές πολυκατοικίες που σου χαλάνε τη θέα, διαθέτει όμως ένα σκηνικό άλλης εποχής, γιατί τα περισσότερα σπίτια που βλέπεις είναι παλιά και διατηρητέα. Το μπαρ διαθέτει όοοο,τι μπορείς να φανταστείς και οι μυρωδιές από τα ψιψιψόνια σε ζαλίζουν! Όταν είδα ότι έχουν και την αγαπημένη μου Ήβη λεμονάδα, ξετρελάθηκα! 


Γέμισαμε ποτήρια με παγάκια και λεμονάδα και ανεβήκαμε στα ψηλά! Πιάσαμε ένα τραπεζάκι σε ένα από τα καλύτερα σημεία, δίπλα σε δέντρα και είχε μία πολύ αναζωογονητική δροσιά! Αυτό που χάλασε το όλο ρομαντικό σκηνικό, ήταν η σχεδόν αηδιαστική ταινία: I love you Phillip Morris!! Σιχάθηκα τους ηθοποιούς και απογοητεύτηκα γιατί περίμενα κάτι καλύτερο από τον Jim Carrey!!



Εχτές το απόγευμα (Δευτέρα), γυρνώντας από τη δουλειά σταμάτησα στο super market για κάτι ψώνια και συνέχεια κάτι με έτρωγε να πάω πάλι απέναντι στο φυτώριο!! Ήθελα να πάω να χαζέψω τα φυτά και να πάρω λίγη από τη φρεσκάδα τους! Δεν το πίστευα ούτε εγώ η ίδια αυτό που μου συνέβαινε!!
Και πήγα! Και τι βλέπω? Μία υπέροχη γλάστρα με πράσινα ζωηρά φύλλα και κάτι άνθη σκούρο φούξια που ήμουν σίγουρη ότι με κοιτούσαν! Σαν να μου έκλειναν το μάτι! Και πιο δίπλα ένα άλλο γνώριμο και αγαπημένο φυτό, ο δυόσμος! Λίγο μεγαλύτερη γλάστρα και κάπως πιο ψηλή! 
''Θα πάρω αυτά τα δύο''. Ναι, πήρα ακόμη δύο γλάστρες και ήμουν χαρούμενη! Σκέφτηκα ότι ο βασιλικός δεν θα ένιωθε μόνος έτσι! Πόσα πράγματα θα έχει να πει με ένα σκυλί. Ενώ αμα είχε άλλες 2 πρασινάδες, θα αισθανόταν καλύτερα! 
''Μόνο που τι γίνεται σε περίπτωση που φύγεις αρκετές μέρες από το σπίτι? Θα μαραθούν?'', σκέφτηκα ξαφνικά ότι τον Αύγουστο θα λείψω το λιγότερο 10 ημέρες! Τι θα απογίνουν τα ζωντανά? 
''Ειδικά για αυτές τις περιπτώσεις έχει βγει ένα ζελέ που μπαίνει μέσα στο χώμα της γλάστρας και μπορείς να την αφήσεις έως και ένα μήνα απότιστη. Απλώς κάθε λίγους μήνες θα πρέπει να το αλλάζεις αυτό. Είναι ένα σακουλάκι και έχει οδηγίες χρήσης επάνω. Είναι στα 5 ευρώ''
''Τέλεια, θα το πάρω κι αυτό!!'', αρχίσαμε τα έξοδα, έλεγα από μέσα μου!!!
Κοίτα τι έχει σκεφτεί η κηπουρική για κάτι άχρηστους σαν εμένα που δεν θυμούνται να ποτίζουν συχνά τα φυτά τους! Βάζεις αυτή τη σκόνη στο χώμα και ξεμπερδεύεις! Φυσικά, εγώ θα το βάλω λίγο πριν φύγω και δεν θα το ανανεώσω ξανά. Πρέπει να μάθω να συντηρώ 3 γλάστρες! Είναι σαν να έχεις ένα παιδί και να το ταϊζεις συνέχεια fast food! Όχι, πρέπει να τα φροντίζω όπως πρέπει και όπως κάνανε πριν βγουν αυτά τα ζελέ που αντικαθιστούν το πότισμα!!


Έτσι γύρισα στο σπίτι με άλλα 2 νέα μέλη, τα οποία πήραν και αυτά τη δική τους θέση στο μπαλκόνι και το βράδυ καθίσαμε με τις φίλες μου και τους κάναμε παρέα!! Και κάθε φορά που τα χαϊδεύαμε, όλο το μπαλκόνι γέμιζε φρέσκιες μυρωδιές! Για να μην σας πω ότι αρωματίσαμε τις λεμονάδες μας με τα φρέσκα φυλλαράκια του δυόσμου μου! Το αγοράκι μου μας πρόσφερε τα φύλλα του με όλη του την αγάπη, χωρίς να ζητήσει αντάλλαγμα! Ποιος άνθρωπος θα το έκανε αυτό?!  


Τα έχω λατρέψει και ανυπομονώ να γυρίσω το απόγευμα να τα δω! Μόνο που ξέχασα να ρωτήσω το όνομα της γλάστρας με τα φούξια φύλλα, οπότε έπρεπε να της βρώ ένα δικό μου όνομα και αμέσως σκέφτηκα το Γιολάντα! Της ταιριάζει πολύ! Έτσι, εκτός από σκυλομάνα είμαι και φυτομάνα!! Σας παρουσιάζω όλα τα παιδιά μου! Η Γιολάντα δεν μυρίζει, αλλά είναι πανέμορφη! Το κάθε παιδί μου έχει τα χαρακτηριστικά του, τη δική του προσωπικότητα και προσφέρει και από κάτι. Εν καιρώ θα σας λέω διάφορες ιστορίες από το πώς τα περνάμε στην καθημερινότητά μας όλοι μαζί!


  

                                                                       
Η πρωτότοκη!!!!

Παρασκευή 9 Ιουλίου 2010

Γκαντέμικο νησί με 5 γράμματα....

Έχω πει ότι μου αρέσει το blogging, γιατί όταν γράφω στα δικά μου blogs μπορώ να είμαι αυθόρμητη και ειλικρινής! Ε, πείτε ότι δεν το πα! Θα αναγκαστώ να μην είμαι και τόσο αυθόρμητη, θα κρατήσω κάποια στοιχεία κρυφά γιατί τελικά σ' αυτόν τον κόσμο δεν μπορείς να είσαι και τόσο ευθύς! Πρέπει να σκέφτεσαι και τις συνέπειες! 
Σήμερα, λοιπόν, θα σας πω τους λόγους που έχω μισήσει ένα νησί, που το θεωρώ γκαντέμικο και γρουσούζικο. Αλλά δεν θα σας πω ποιο νησί είναι αυτό! Για ευνόητους λόγους κι ελπίζω να γίνομαι κατανοητή! Όλη η ιστορία όμως θα είναι πέρα για πέρα αληθινή καθώς και τα συναισθήματά μου για το μέρος αυτό! Ο λόγος που θα σας τα πω είναι για να σας κάνω να γελάσετε με τα γελοία παθήματά μου και η αφορμή είναι μία φίλη blogger, η οποία κατάγεται από αυτό το νησί και δεν μπόρεσα να της κρύψω τα αισθήματά μου! Με προκάλεσε, λοιπόν, να πω δημόσια τους λόγους που αντιπαθώ τόσο πολύ αυτό το μέρος! Όσοι δικοί μου άνθρωποι με διαβάζουν, ξέρουν ποιο είναι.
Βέβαια, μπορεί όλα αυτά που θα σας πω να μην σας καλύψουν ως προς τον λόγο που αντιπαθώ το συγκεκριμένο νησί, αλλά δεν πρόκειται να προσπαθήσω να σας πείσω. Σημασία έχει ότι για πρώτη φορά στη ζωή μου ένιωσα ότι υπάρχει ένα μέρος που δεν με θέλει. Αισθάνθηκα ξένη από τη στιγμή που βρέθηκα στο λιμάνι. Δεν με γοήτευσε καθόλου και συνεχώς εξέπεμπε μία αύρα αρνητική! Βέβαια, οι κολλητές μου πάνε εκεί χρόνια και έχουν προσπαθήσει να με πείσουν πως δεν φταίει το μέρος αλλά το στραβό μου το κεφάλι. Μάταια όμως...

Βρέθηκα για πρώτη φορά εκεί πριν 4 χρόνια. Πήγα να συναντήσω τις 3 κολλητές που δούλευαν εκεί για σεζόν. Οπότε καταλαβαίνετε ότι είχα τρελή όρεξη, γιατί μου είχαν λείψει τα κορίτσια, γιατί δεν είχα γκόμενο και οι κοριτσίστικες διακοπές ήταν ό,τι καλύτερο και γιατί θα πήγαινα σε ένα καινούργιο μέρος. 
Όπως προείπα, από την ώρα που αποβιβάστηκα κατάλαβα ότι αυτό το μέρος δεν είναι για μένα! Με μία πρώτη βόλτα που έκανα στο λιμάνι, στην περατζάδα, δεν ενθουσιάστηκα καθόλου! Δεν το λες και γραφικό ούτε τα μαγαζιά μέσα στη χώρα είναι όμορφα. Ο κόσμος μαυριδερός και αγενής. 
Θα με φιλοξενούσε η μία από τις φίλες σε ένα δωμάτιο 2χ2.... το παλέψαμε κι αυτό! 
Αυτό που δεν είχα προβλέψει είναι ότι τα βράδια θα ήμουν σχεδόν μόνη, τριγυρνώντας από το ένα μαγαζί που δούλευε η μία στο άλλο μαγαζί που δούλευε η άλλη! Αλλά, εντάξει, γνώρισα και κάτι παρέες που είχαν εκεί τα κορίτσια και βγήκαν τα βράδια! 
Από παραλίες δεν ενθουσιάστηκα, μεγάλες και απρόσωπες, χωρίς μια ταυτότητα! Για να κινηθείς στο νησί, έπρεπε να έχεις αμάξι ή να πάρεις λεωφορείο, γιατί οι αποστάσεις ήταν μακρινές! Είχα ακούσει ότι υπάρχουν πιο μακρινά χωριά που είναι σούπερ, αλλά φυσικά δεν είχαμε τη δυνατότητα να πάμε, γιατί δεν είχαμε δικό μας αμάξι και γιατί ξυπνούσαμε μεσημέρι! 
Σε ό,τι μαγαζί πήγα το βράδυ έπαιζε απαίσια σκυλίσια μουσική και ο κόσμος γ' κατηγορίας! Το φαγητό δεν με ευχαρίστησε πουθενά, εκτός από μία κεντρική κρεπερί! Γενικά, οι μέρες κυλούσαν απλώς υποφερτά! Έλεγα ότι -έτσι κι αλλιώς- στην Αθήνα Αυγουστιάτικα θα ήταν χειρότερα!
Να προσθέσω σε αυτό το σημείο, ότι μερικές από τις φίλες μου έχουν πάθει διάφορα εκεί, στα μαγαζιά που δούλευαν και από διάφορους κατοίκους, αλλά δεν θα μιλήσω για τα δικά τους παθήματα, θα αρκεστώ στα δικά μου!

Χλωμές, λοιπόν, οι διακοπές μου εκείνη τη χρονιά και όχι όπως τις περίμενα! Έφτασε η μέρα του γυρισμού. Ταξίδευα μόνη μου, γιατί την επόμενη μέρα δούλευα και γιατί οι φίλες έπρεπε να μείνουν κι άλλο! Έφευγα 8 το πρωί και αποφασίσαμε να μην κοιμηθούμε όλη νύχτα, να νυχτοπερπατήσουμε για να ευχαριστηθούμε (όσο μπορούσαμε) το τελευταίο μου βράδυ! Οπότε, περιμέναμε σε ένα μικρό καφενείο (εγώ και η μία κολλητή) να έρθει το καράβι μου και να με ξεπροβοδίσει! Κουνουπίδια και οι δυο μας, δεν βλέπαμε μπροστά μας από τη νύστα.
'Ηρθαν 2 καράβια και ο κόσμος στήθηκε στις ουρές για να επιβιβαστεί. Και τα 2 ήταν της ίδιας γνωστής εταιρείας, αλλά το 1 πήγαινε Πειραιά και το 2 Ραφήνα. Είπα στη φίλη μου να πάει να ξεκουραστεί και ότι θα περιμένω μόνη μου στην ουρά, δεν υπήρχε λόγος να μείνει άλλο. Έφυγε.
Κάθισα στην ουρά και περιμέναμε να ανοίξει η πόρτα για να μπούμε στο καράβι μας! Μεγάλος χαμός από κόσμο, τα πλοία ήταν τίγκα!
Κι εκεί που περίμενα στην ουρά μου βλέπω το καράβι 2 να σηκώνει την πόρτα του και να αρχίζει να απομακρύνεται. Κι εκεί που το βλέπω να απομακρύνεται κοιτάζω το εισιτήριο μου και έλεγε τον αριθμό 2!!!!! Δηλαδή, περίμενα σε λάθος ουρά τόση ώρα και αυτό διότι δεν είχα δει το εισιτήριο αν λέει 1 ή 2. Και το 2 έφευγε 5 λεπτά νωρίτερα!!! 
Σε κλάσματα δευτερολέπτου πετάγομαι και αρχίζω να τρέχω προς τον κύριο του λιμενικού.
''Συγνώμη, νομίζω ότι μόλις έχασα το καράβι μου!!'', είχα ακόμη μία ελπίδα ότι κάνουν πουλάκια τα μάτια μου και ότι δεν είχα χάσει τίποτα!
''Μα, που κοιτάς τόση ώρα κοπέλα μου, δεν βλέπεις ότι φεύγει? Καλά να τα κάνουν οι τουρίστες, αλλά όχι κι εσείς!'', μ' έκραζε εκεί κάνα 5λεπτο!!
'' Σας παρακαλώ, πρέπει οπωσδήποτε να φύγω και δεν έχει θέσεις για το βραδινό καράβι, κάτι πρέπει να κάνετε''
''Ελάτε να δούμε αν μπορεί να σας πάρει το άλλο, αλλά πάει Ραφήνα''
''Δεν με πειράζει, ας πάει. Αρκεί να φτάσω Αθήνα''
Εν τω μεταξύ, έπαιρνα τηλέφωνο την κολλητή, αλλά πουθενά. Πήγα στον κύριο που έκανε τις επιβιβάσεις στο καράβι 1 και τον παρακάλεσα, σχεδόν του φιλούσα τα πόδια για να με πάρει και στο τέλος μου λέει:
'' Εντάξει, αλλά το εισιτήριό σου πρέπει να το αλλάξουμε, γιατί πρόκειται για διαφορετικά καράβια. Και έχει μία διαφορά στην τιμή'', όπως σας τα λέω, κατά λέξη, ακόμα τα θυμάμαι.
''Δεν με πειράζει, σιγά το πράγμα''
''Εντάξει, ακολούθησέ με.''
Ε, σκέφτηκα ότι θα έχανα κάποια χρήματα γιατί το εισιτήριο για Ραφήνα ήταν πιο φτηνό και σε οικονομική θέση, αλλά αυτό θα σκεφτόμουν τώρα?!. Σημειώστε εδώ ότι  όλα κι όλα είχα 20 ευρώ μέσα στο πορτοφόλι μου. Τα είχα φάει όλα στις διακοπές και είχα κρατήσει αυτά μόνο για να πάρω ένα ταξί από τον Πειραιά. Αλλά δεν θα μου χρειαζόντουσαν τελικά, γιατί από Ραφήνα θα φώναζα κάποιον να με πάρει. Οπότε, μια χαρά μέχρι εδώ. Είπαν ότι θα με φωνάξουν από το λογιστήριο. 
Φυσικά, δεν υπήρχε θέση ούτε για δείγμα μέσα και κάθισα στο πάτωμα. Πήρα τηλέφωνο έναν φίλο μου και τον παρακάλεσα να έρθει να με πάρει από τη Ραφήνα, γιατί ''το και το''. Το κανόνισα κι αυτό. Ακούω το όνομά μου από το μεγάφωνο και πάω στο λογιστήριο, όπου ήταν εκεί και μία μαμά με το παιδάκι της και αυτή είχε πάθει χειρότερο κακό, γιατί ο άντρας της με το ένα παιδάκι είχαν μπει στο καράβι 2 και αυτοί στο καράβι 1. Δηλαδή αλλού θα έφτανε ο ένας, αλλού ο άλλος με το γκαντεμόνησο που μπλέξαμε! 
''Μα καλά κοπέλα μου, που το χες το μυαλό σου και δεν είδες το πλοίο σου που έφευγε, εμείς φωνάζαμε να επιβιβαστείτε'', συνέχισε το κράξιμο ο λογιστής.
''Τέλος πάντων, θα ακυρώσουμε το εισιτήριο που έχεις ήδη'', το οποίο ήταν και διακεκριμένη θέση, το πιο ακριβό, γιατί δεν είχα βρει οικονομική.
''...και θα βγάλουμε ένα καινούργιο. 40 ευρώ.''
''Τι 40 ευρώ? Ο κος στην πόρτα μου είπε ότι απλώς θα ακυρώσουμε το εισιτήριο που ήδη έχω και θα βγάλω καινούργιο και μάλιστα μου είπε ότι θα έχει διαφορά και του είπα ότι δεν με πειράζει. Φωνάξτε τον κύριο σας παρακαλώ.''
''Με κοροϊδεύεις κοπέλα μου?? Σίγουρα θα σου είπε ότι πρέπει να βγάλεις καινούργιο και ότι χάνεται το παλιό, δεν ισχύει''
''Κύριε, δεν κοροϊδεύω κανέναν, αν μου έλεγε ότι πρέπει να βγάλω άλλο θα του έλέγα ότι δεν έχω λεφτά, αλλά μου είπε απλώς ότι θα μου βγάλουν καινούργιο εισιτήριο. Και νόμιζα ότι εννοεί ότι απλώς το καινούργιο εισιτήριο θα είναι πιο φτηνό και θα χάσω τη διαφορά που έχει το πρώτο που είχα βγάλει.'' Καταλάβατε τι είχα καταλάβει? Ότι απλώς θα μου αλλάξουν εισιτήρια, αλλά δεν θα χρειαστεί να πληρώσω τίποτα, απλώς ότι θα άλλαζαν τα χαρτάκια, ώστε να λέει καράβι 1!! Όχι ότι οι εκμεταλλευτές θα μου ακύρωναν τα 60 ευρώ που είχα δώσει για εισιτήριο και θα ήθελαν και άλλα 40 από πάνω!! Έλεος!!!
''Εγώ δεν σου είπα τίποτα για διαφορά, εγώ σου είπα ότι θα ακυρωθεί το εισιτήριο''
''Μας κορόϊδεψες κοπέλα μου!'', είχαν πέσει όλοι να με φάνε. Βάζω τα κλάμματα, πρέπει να είχα ξεσπάσει σε λιγμούς, από τα νεύρα, την κούραση, την απόγνωση.
''Σας φαίνομαι για άτομο που θα κορόϊδευε για να μπει τσάμπα? Απλώς έφαγα τα λεφτά μου στις διακοπές και έχω μόνο 20 ευρώ και ο κύριος δεν είχε πει ότι θα χρειαστώ λεφτά Σας παρακαλώ, αν θέλετε βγάλτε μου το εισιτήριο και όταν φτάσουμε στο λιμάνι θα σας δώσει τα υπόλοιπα 20 ευρώ ο φίλος μου που θα έρθει να με πάρει.''
''Δεν ακούω τίποτα, θα κατέβεις στην πρώτη στάση, έληξε!''
Όντως, δεν άκουγε κουβέντα ο πολλά βαρύς. Είχα γίνει ρεζίλι, μου φαίρονταν λες και ήμουν επαγγελματίας λαθρεπιβάτης και δεν είχα κανέναν να με βοηθήσει! Πώς θα κατέβαινα  σε ένα άσχετο νησί  και πώς θα έφευγα πάλι από εκεί?! Πήρα τηλέφωνο την μητέρα μου, της έδωσα να μιλήσει με το λογιστή, τίποτα εκείνος, ανένδωτος!!
Είχα λουφάξει σε μία γωνίτσα και περίμενα την πρώτη στάση να κατέβω. Ώσπου με φωνάζουν πάλι από το μεγάφωνο. 
''Κοίτα, αν και δεν σε πιστεύω απόλυτα και ήταν απαράδεκτο αυτό που έκανες, θα φροντίσω να σου βγάλω ένα παιδικό, μειωμένο εισιτήριο, που κάνει μόνο 20 ευρώ, οπότε δωσ'τα μου να τελειώνουμε''
Από τη μία χάρηκα και τον χιλιοευχαρίστησα, από την άλλη ήμουν τόσο νευριασμένη που δεν μπορούσε από την αρχή να με πιστέψει κανένας, ώστε να μου βγάλει αυτό το ριμάδι το παιδικό εισιτήριο να τελειώνουμε!
Με περίμενε ο φίλος μου στη Ραφήνα και σιγά-σιγά, το μαρτύριο τελείωνε.
Φυσικά, πείτε με ηλίθια, όλο αυτό το απέδωσα στο γκαντεμόνησο!!
Λίγες μέρες αργότερα μου εξιστορούσε η μαμά μου ότι πριν από ένα μήνα που είχε πάει κι εκείνη στο ίδιο νησί, πέρασε χάλια και δεν ήθελε να μου το πει. Το δωμάτιο ήταν βρώμικο και απεριποίητο και έψαχναν τελευταία στιγμή να αλλάξουν και είχαν κλειδωθεί έξω από το αμάξι 2 φορές!!!! (ξέρετε, κλείνεις την πόρτα του αμαξιού και αφήνεις τα κλειδιά μέσα, είναι πολύ εύκολο, αλλά δεν είχε ξανασυμβεί στην Αθήνα!!!!)

Τον επόμενο χρόνο, το Πάσχα, οι φίλοι μου πάλι σχεδίαζαν 4ήμερο στο ίδιο νησί. Προσπαθούσαν για μέρες να με πείσουν να πάω, αλλά εγώ φοβόμουνα! Μη γελάτε, φοβόμουνα! Αλήθεια!! Δεν ήξερα τι άλλο θα μου συμβεί! Με τα πολλά, με έπεισαν και πήγα μόνο και μόνο για την παρέα! 
Ε, πέρασα ακόμα χειρότερα! Το βράδυ της Ανάστασης, σε μία εκκλησία απίιιιιστευτα γεμάτη, που δεν μπορούσες να αναπνεύσεις και αργότερα σε ένα από τα χειρότερα μπαρ, γεμάτα από απαράδεκτο κόσμο! Μόνο ανήμερα το Πάσχα πέρασα ωραία! Μας έκανε το τραπέζι ο θείος μιας φίλης και ομολογώ ότι διασκέδασα!
Ένα ακόμα κακό που με βρήκε εκεί είναι ότι είχαμε στην παρέα ένα ζευγάρι που μας έσπασε τα νεύρα!! Η κοπέλα εντελώς βλαμμένη, όλο παραξενιές, συνέχεια είχε πονοκέφαλο και τσακωνόντουσαν (μετά από λίγες μέρες χώρισαν!). Φυσικά, λίγο πριν επιβιβαστούμε για το ταξίδι του λυτρωτικού γυρισμού, διαπίστωσα ότι έχω ξεχάσει το laptop στο δωμάτιο και ευτυχώς μπόρεσε να πεταχτεί μία κοπέλα με το μηχανάκι και να μου το φέρει! Αλλιώς, θα το έκλαιγα το κακόμοιρο και για όλα θα έφταιγε το γκαντεμόνησο, μην τα ξαναλέμε!!

Δηλαδή, το όλο feeling που είχα συνέχεια εκεί, είναι ότι είμαι σαν χαμένη, ματιασμένη, σαν κάποιος να μην θέλει να περάσω καλά.

Δεν θέλω να ξαναπάω εκεί και πλέον το εννοώ! Δεν υπάρχει λόγος να χαλάω τις διακοπές μου! Και δεν θέλω ούτε να προκαταβάλω αρνητικά κάποιον ούτε να στενοχωρήσω κάποιον άλλο, βρίζοντας τον τόπο καταγωγής του! Γι' αυτό και δεν αποκαλύπτω το μέρος! Αλλά ακόμα και αν αποκαλυφθεί, αυτή είναι η γνώμη μου μόνο και εγώ είμαι απλώς ένας άνθρωπος.. Μην το πάρετε όλο αυτό τοις μετρητοίς!

Αλήθεια, σε εσάς έχει τύχει ποτέ να μην περάσετε καλά σε ένα μέρος ή να θεωρείτε γρουσούζικο ένα μέρος? Πολύ θα ήθελα να διαβάσω τις δικές σας εμπειρίες!!!!

                                    
**καμία σχέση φυσικά η φωτογραφία με το μέρος που πήγα!!

Τετάρτη 7 Ιουλίου 2010

Τα φαινόμενα δεν με απατούν...



Δηλαδή είναι μερικά (φαινόμενα) που θέλουν συνέχεια να πηγαίνουν μαζί μου (sic). Και δεν πρόκειται για τίποτα ανεξήγητα που εμφανίζονται μια στο τόσο, αλλά από τα άλλα, τα χειρότερα, που βρίσκονται συνέχεια μπροστά μου και δεν λένε να με απατήσουν με τίποτα! 




Το φαινόμενο της κλαρωτής ρόμπας: Κάθε πρωί εδώ και ένα μήνα, μέσα στο λεωφορείο το οποίο παίρνω για τη δουλειά, συναντάω ένα μπουλούκι από 70άρες που πάνε να κάνουν το μπάνιο τους. Όλες ίδιες: ρόμπα πολύχρωμη, πάνινη τσάντα, ψάθινο καπέλο και παντόφλα πλαστική (ενίοτε και με σωσίβιο για το κεφάλι, ναι-ναι καλά διαβάσατε!).  Και φυσικά, δεν τους νοιάζει αν είναι ώρα αιχμής και πρέπει να αφήνουν θέσεις για τους ταλαίπωρους που πάνε με τον καύσωνα στη δουλειά τους! Και αν τους πεις τίποτα, έχουν έτοιμη τη δικαιολογία ότι αν δεν ξεκινήσουν στις 8 το πρωί, θα κατέβει ο ήλιος και δεν θα απολαύσουν το μπάνιο! Ενώ ο ήλιος, όλοι ξέρουμε, ότι από τις 8 ήδη έχει αρχίσει να καίει. Δεν έχουν καταλάβει ότι η καλύτερη ώρα για το μπάνιο τους είναι μετά τις 7 το απόγευμα! Μιλάμε για ένα λεωφορείο, το οποίο εξυπηρετεί πολλές περιοχές και είναι μονό, δηλαδή με πολύ λίγα καθίσματα. Πιάνουν τη θεσάρα τους από τη μία άκρη της Αθήνας και μέχρι τη Γλυφάδα εμένα ήδη  με έχουν πονέσει τα πόδια μου από την ορθοστασία και ήδη τα νεύρα μου έχουν αρχίσει να τα παίζουν! Το θέμα είναι ότι επειδή συνηθίζουν να παίρνουν το πρωινό τους μπάνιο στο βούρκο της Γλυφάδας, φροντίζουν να μένουν βρωμερές μέχρι να φτάσουν εκεί, ώστε να ευχαριστηθούν περισσότερο τη βουτιά! Και να πω ότι πήγαιναν να πάρουν το κτελ για Σούνιο, να τις παραδεχτώ και να συμφωνήσω στο ότι πρέπει να ξεκινήσουν νωρίς, αλλά όλος αυτός ο χαμός για να φτάσουν μέχρι την αισχρή παραλία Γλυφάδας?!!!! Το δηλώνω δημόσια και τα γραπτά μένουν: Αν μου'ρθει στα 70 να κάνω τα ίδια, σας παρακαλώ, κλείστε με σε γηροκομείο!!!


Το φαινόμενο της υπερπωλήτριας: Είναι η πωλήτρια που έχει καταφέρει να αγοράσει οτιδήποτε πουλάει στο εκάστοτε μαγαζί. Πήγα προχτές να αλλάξω ένα ζευγάρι παπούτσια που μου έκαναν δώρο και αναγκάστηκα να μείνω αρκετή ώρα στο μαγαζί, γιατί δεν έβρισκα κάτι να διαλέξω. Ε, ό,τι δοκίμαζα, η πωλήτρια το είχε αγοράσει και φυσικά είχε μείνει ευχαριστημένη! Ούτε σαρανταποδαρούσα να ήτανε τόσα παπούτσια πια!!!




Το φαινόμενο της χαμένης γυναικείας ταυτότητας: Οκ, το ομολογώ, είναι 2 χρόνια τώρα που ασχολούμαι πολύ με τη μαγειρική και τη βρίσκω με αυτό. Σε σημείο που μόλις μπαίνω σπίτι, δεν θέλω να καθίσω να ξεκουραστώ, αλλά να αρχίσω το ζύμωμα! Είναι και ένας τρόπος εκτόνωσης. Και μου αρέσει να μαγειρεύω για τους δικούς μου ανθρώπους. Ίσως είναι και το άλλοθί μου για να αποφύγω τις υπόλοιπες δουλειές του σπιτιού (μαγείρευα όλη μέρα, που να προλάβω να πλύνω τις κουρτίνες?!!).. Αλλά, νομίζω ότι έχω δώσει στους γύρω μου να καταλάβουν ότι απολαμβάνω πιο πολύ το μαγείρεμα από το να ασχολούμαι με τον εαυτό μου, με το ντύσιμο, με όλα αυτά τα γυναικεία τέλος πάντων. Αυτό που εννοώ είναι ότι από τον φίλο μου μέχρι τις φίλες μου, εδώ και 1 χρόνο λαμβάνω μόνο δώρα για την κουζίνα! Την πρώτη φορά (πέρυσι στα γενέθλιά μου) έπαθα ένα μικρό σοκ, αλλά το συνήθισα. Μου πήρε ο φίλος μου για δώρο γενεθλίων μία ψηστιέρα! Δε λέω, χρήσιμη είναι και έχουμε λυσσάξει να τη χρησιμοποιούμε. Άσε που είναι και τοστιέρα και τα κάνει απίθανα τα τοστ. Αλλά μετά ακολούθησε και μια απλώστρα και μία σιδερώστρα και κάτι ριχτάρια για τον καναπέ και διάφορα άλλα οικιακά που με προβλημάτισαν! Και μη νομίζετε ότι το κάνει γιατί θέλει να με τυλίξει.. Όοοοχι, δεν είναι και πολύ του γάμου. Εγώ πάντως του είπα : μην παίρνεις πολλά οικιακά γιατί στο γάμο μας θα μας φέρουν κι άλλα και θα τα έχουμε όλα διπλά και δεν θα ξέρουμε τι να τα κάνουμε!! Αυτός ξεκαρδίστηκε στα γέλια και μου έδωσε ένα φιλί... Καλέεεε, το εννοώ, δεν κάνω πλάκα!!! 
Οκ, παραδέχομαι ότι είχα αρκετές ελλείψεις στο εργένικο σπίτι μου, γιατί έμενε η γιαγιά μου από κάτω και είχα βολευτεί. Έμπαινα, έπαιρνα ό,τι ήθελα και δεν ήθελα να χαλάω τα λεφτά μου σε οικιακά, αλλά σε μπιζού και λούσα! Και να τώρα που τα λούστηκα!!
Το συγκεκριμένο φαινόμενο δεν θα ήταν και τόσο μεγάλο, αν δεν είχε επεκταθεί και στις φίλες μου! Κάτι πάθανε κι αυτές και μου κάνουν δώρα ποδιές για την κουζίνα, βιβλία μαγειρικής και μιξεράκια!! 
Hellooooo κορίτσια, είμαι γυναίκα, you know?!!!!

To φαινόμενο των μελαγχολικών γενεθλίων: Αυτό το φαινόμενο, ομολογώ, με βρήκε για πρώτη φορά, αλλά απ ό,τι φαίνεται με αγάπησε και θα μου΄ρχεται κάθε χρόνο! Ξέρετε, είναι αυτή η μελαγχολία (έως κατάθλιψη)  που σε πιάνει ανήμερα των γενεθλίων σου και είσαι όλη μέρα με ένα χαζό ύφος και τη μόνιμη απορία σφηνωμένη στο μυαλό: είμαι ευχαριστημένη από τούτη τη μάταιη ζωή? Ε, μετά έρχονται και τα δώρα που ανέφερα πιο πάνω και χειροτερεύει η κατάσταση!! 
Είμαι 25 Ιουλίων...!!!!





Το φαινόμενο των Αυγουστιάτικων διακοπών:  Αυτό είναι και καλό και κακό! Κακό γιατί πρέπει να περιμένεις όοολο το καλοκαίρι στην Αθήνα, να ξεροψηθείς και να ταλαιπωρηθείς περιμένοντας τις λυτρωτικές ημέρες του Αυγούστου! Τα τελευταία χρόνια κάνω διακοπές μόνο τον Αύγουστο, με εξαίρεση κάποια διήμερα (ελάχιστα) που μπορεί να φύγω από την Αθήνα. Όλοι ξέρουμε ότι αυτό παθαίνει ο περισσότερος κόσμος και γι αυτό είναι τίγκα όλα τα νησιά εκείνη την περίοδο! Πολλές φορές (ανάλογα το μέρος) δεν τις χαίρεσαι πραγματικά τις διακοπές σου, όταν οι τιμές είναι στα ύψη λόγω ζήτησης, όταν δεν βρίσκεις μια άδεια ξαπλώστρα αν πας λίγο αργότερα για μπάνιο, όταν είναι όλα τόσο στημένα επειδή είναι Αύγουστος! Από την άλλη, το καλό είναι ότι, τουλάχιστον εγώ, έχω συγκεκριμένες ημερομηνίες άδειας τις οποίες μαθαίνω εγκαίρως, οπότε φροντίζω τα εισιτήρια και το ξενοδοχείο νωρίς και κανονίζω γενικά το πρόγραμμά μου. Ένα ακόμη θετικό είναι η γιορτή της Παναγίας, κατά την οποία τα νησιά γίνονται ακόμα πιο όμορφα με τα πανηγύρια τους και τους στολισμούς τους! Ε, έπειτα σκέφτομαι ότι καλύτερα να λείπω τον Αύγουστο που έχει ερημιά, γιατί οι κλοπές θερίζουν, άσε που κλείνει και το αγαπημένο μου κομμωτήριο...



Το φαινόμενο blogging: Αυτό το φαινόμενο δεν θέλω να με απατήσει ποτέ, γιατί έχει αλλάξει προς το καλύτερο την καθημερινότητά μου! Την ώρα που γράφω στα blogs μου, περνάω ωραία! Ξέρω ότι εδώ μπορώ να είμαι αυθόρμητη, ειλικρινής. Εξίσου όμορφα περνάω και όταν επισκέπτομαι άλλα blogs! Είμαστε μια ωραία ατμόρφαιρα, είμαστε!!!

Είναι η πρώτη επίσημη ανάρτηση στο Spinning Around και το κεφάλι μου γυρίζει ευχάριστα!! 

Πολλά σβουρηχτά φιλιά σε όλους!!

Τρίτη 6 Ιουλίου 2010

Under construction


Καλώς ήρθατε στο φτωχικό μου..

Κάποιοι, με ξέρουν ήδη (από το νόστιμο Eating Around), κάποιοι άλλοι με βλέπουν για πρώτη φορά και κάποιοι δεν θέλουν να με βλέπουν καθόλου. Είστε όλοι καλοδεχούμενοι και εύχομαι να τα περάσουμε όμορφα, όμορφα, όμορφα και σε τούτο το blogaki!!!

Όπως βλέπετε, είμαι υπό κατασκευή και σας ζητώ συγνώμη για την ακαταστασία.. Προσέξτε μην σκοντάψετε σε καμιά σκάλα και σπάσετε κανα πόδι. Όποιος θέλει βάζει ένα χεράκι να τελειώσουμε όσο γίνεται πιο γρήγορα με τα σοβατεπιά και τα παντζούρια, ώστε σύντομα να μπορούμε να μιλάμε, να ανταλλάζουμε απόψεις και να βγάζουμε τα σώψυχά μας όλοι μαζί εδώ παρέα! 

Όλες οι καθημερινές ιστορίες που κάνουν το κεφάλι μας να γυρίζει, που μας προβληματίζουν, που μας κάνουν να αντιδράμε, να νιώθουμε, να πονάμε και να γελάμε, είναι ευπρόσδεκτες! Εγώ θα κάνω την αρχή και εσείς μπορείτε να με συμπληρώνετε, να διαφωνείτε, να συμφωνείτε, να κάνετε χαβαλέ και ό,τι άλλο σας κατέβει! 

Σήμερα μπαίνει άλλο ένα λιθαράκι στην προσπάθεια της blogoσφαιρας να ενημερώσει, να διασκεδάσει, να κάνει παρέα σε όποιον το θελήσει. Και σε μένα δίνεται ακόμα μια ευκαιρία να βγάλω από μέσα μου όσα δεν μπορώ πια να κρατήσω και όσα θέλω να μοιραστώ...

Εύχομαι να περνάτε καλά κατά την παραμονή σας στο Spinning Around...